Piter Wilkens
Piter Wilkens - It paad werom Nederlandse vertaling songtekst
Je score:
It Paad Werom
Jij staat me nog zo bij, dorpje uit mijn tijd, er is veel verdwenen maar toch blijf je zo bijzonder en wat er niet tegelijk met mijn jeugd verdwijnt, er is nog altijd die navelstreng die mij aan je bindt. Ooit wilde ik hier graag vandaan met het snelverkeer, maar ik blijf nu vaker thuis, denkend aan weleer, in jou zit nog beweging en ik sta bijna stil, het maakt niets meer uit, waar ik naartoe zal gaan. Ik reis op en neer over heel de aarde, altijd onderweg naar het avontuur, de horizon wil ik voorbij, maar waar ik ook kom, het einde van elke reis is de weg terug. Ik leerde hier het kaatsen, dat is een deugd, ik leerde hier het schaatsen op de `Slotgracht`, ik kreeg mijn eerste kus in `Under`e Sjuut`, mijn verhaal met jou, mijn dorp, is nog lang niet uit. Ik speel weer vrij in het veld, bij de grote vaart, ik struin weer van `It Aldlân` naar de `Sylsleat`, ik zie mijn oude hut, achter de fabriek, mijn vlot is weer een boot, het riet mijn rijk. Ik liep over hoge bergen, in hemelse sneeuw, maar vond er niet de terp, waar mijn wieg stond, ik bezocht de grootste steden van de wereld, maar zag daar niet het dorp waar ik van houd. Ik dool maar wat om jouw kerktoren, en ik weet al mijn gereis, eens is het voorbij, stop mij dan in jouw grond, als ik zover kom, naar mijn allerlaatste reis, de weg terug, want het eind van elke reis is de weg terug. want het eind van elke reis is de weg terug.
It paad werom
Do stiest my noch sa by, doarpke út myn tiid der is in soad ferdwûn mar dochs bliuwst sa swiid en wat der net lykop mei myn jeugd ferdwynt der is altyd dy sim dy 't my oan dy bynt Ea woe 'k hjir sa graach wei mei it fluch ferkear mar 'k bliuw no faker thús, tinkend oan alear yn dy sit noch beweech en ik stean hast stil it makket neat mear út wêr 't ik hinne sil Ik reizgje op en del, de ierde oer altyd ûnderweis, nei it aventoer de eachein wol 'k foarby, mar wêr 't ik ek kom de ein fan elke reis is it paad werom Ik learde hjir it keatsen, dat is in trêft ik learde hjir it riden op de Slotsgrêft ik krych myn earste tút yn 'Under 'e Sjuut' myn ferhaal mei dy, myn doarp, is noch lang net út Ik boartsje frij yn 't fjild by de grutte feart ik strún wer fan it Aldlân nei de Sylsleat ik sjoch myn âlde hut efter it fabryk myn flot is wer in boat, it reit myn ryk Ik rûn oer hege bergen yn himelsk snie mar fûn dêr net de terp dêr 't myn widze stie ik besocht de grutste stêden fan de wrâld mar seach dêr net it doarp dêr 't ik fan hâld Ik doarmje mar wat om dyn tsjerketoer en wit al myn gereis, ea is it oer stop my dan yn dyn grûn as ik safier kom nei myn alderlêste reis: it paad werom want de ein fan elke reis is it paad werom De ein fan elke reis is it paad werom