Georges Brassens
Georges Brassens - Le parapluie Nederlandse vertaling songtekst
Je score:
De paraplu
Het regende flink op de grote weg, zij liep zonder paraplu, Ik had er wel een, wellicht gestolen diezelfde ochtend van een vriend. Terwijl ik haar ter hulp snelde bood ik haar wat beschutting aan En terwijl ze het water van haar snoetje veegde, zei ze heel lief: graag! Een hoekje van een paraplu in ruil voor een hoekje van het paradijs, Zij had wel wat weg van een engel Een hoekje van een paraplu tegen een hoekje van het paradijs, Met zo'n ruil was ik warempel niet slechtste af!! Terwijl we daar liepen, o wat was het zoet om met z'n tweeën te luisteren naar het mooie lied dat het hemelwater ons liet horen op het dak van mijn paraplu. Graag had ik gewild dat het eeuwig was blijven regenen, zoals bij de zondvloed, om haar, veertig dagen, veertig nachten te houden onder mijn schuilplaats Een hoekje van een paraplu in ruil voor een hoekje van het paradijs, Zij had wel wat weg van een engel Een hoekje van een paraplu tegen een hoekje van het paradijs Met zo'n ruil was ik warempel Niet slechtste af! Maar dom genoeg, zelfs als het onweert leiden wegen naar bestemmingen. En weldra was die van haar een versperring aan de horizon van mijn waanzin. Zij heeft mij toen moeten verlaten na mij hartelijk te hebben bedankt. En ik zag haar fijn en klein vrolijk vertrekken naar mijn vergetelheid.
Le parapluie
Il pleuvait fort sur la grand'route, ell' cheminait sans parapluie, J'en avais un, volé sans doute le matin même à un ami. Courant alors à sa rescousse, Je lui propose un peu d'abri; en séchant l'eau de sa frimousse, d'un air très doux ell' m'a dit oui. Un p'tit coin d'parapluie, contre un coin d'Paradis. Ell' avait quelque chos' d'un ange, Un p'tit coin d'parapluie, contre un coin d'Paradis, je n' perdais pas au change, pardi! Chemin faisant que ce fut tendre d'ouïr à deux le chant joli que l'eau du ciel faisait entendre sur le toit de mon parapluie. J'aurais voulu comme au déluge, voir sans arrêt tomber la pluie, pour la garder sous mon refuge, quarante jours, quarante nuits. Un p'tit coin d'parapluie, contre un coin d'Paradis. Ell' avait quelque chos' d'un ange, Un p'tit coin d'parapluie, contre un coin d'Paradis, je n' perdais pas au change, pardi! Mais bêtement, même en orage, les routes vont vers des pays. Bientôt le sien fit un barrage à l'horizon de ma folie. Il a fallu qu'elle me quitte, après m'avoir dit grand merci. Et je l'ai vue toute petite partir gaiement vers mon oubli.