Georges Brassens
Georges Brassens - La marche nuptiale Nederlandse vertaling songtekst
Je score:
De bruiloftsmars
Liefdesbruiloft, zilveren bruiloft, Ik heb allerlei soorten mensen zien huwen: Mensen van lage klasse en groten der aarde, Doe alsof kappers en zogenaamde notarissen... Al zou ik nog leven tot het einde der tijden, Ik zou nog steeds de tevreden herinneringen houden van de arme trouwdag waar mijn vader en moeder gingen trouwen voor de burgemeester. Het is in een ossenkar, als we er eerlijk moeten over spreken, getrokken door vrienden, geduwd door de ouders, Dat de oude geliefden hun huwelijk maakten Na lange tijd van liefde, lange tijd van verloving. Bruiloft processie buiten het gewone doen De menigte bezag ons met uitpuilende ogen: We werden ingeschat door de zinloze wereld Die nog nooit een bruiloft van deze stijl had gezien. Ziehier de wind die blaast en meeneemt, hartverscheurend! De hoed van mijn vader en de kinderen van het koor ... Ziehier de regen die valt zorgvuldig zijn druppels afwegend, Om de bruiloft te beletten, kost wat kost. Ik zal nooit vergeten, de bruid in tranen wiegend haar als een pop, haar groot boeket bloemen... Ik??, om haar te troosten, uit heel mijn ziel, Op mijn harmonica spelend, de grote orgelstukken. Alle bruidsjonkers, hun vuisten schuddend naar de hemel, Schreeuwden: "Bij Jupiter, de bruiloft gaat voortr!" Door mannen bekritiseerd, door de goden tegengewerkt, Het huwelijk gaat verder en Leve de bruid!
La marche nuptiale
LA MARCHE NUPTIALE Mariage d'amour, mariage d'argent, J'ai vu se marier toutes sortes de gens: Des gens de basse source et des grands de la terre, Des prétendus coiffeurs, des soi-disant notaires... Quand même je vivrai jusqu'à la fin des temps, Je garderais toujours le souvenir content Du jour de pauvre noce où mon père et ma mère S'allèrent épouser devant Monsieur le Maire. C'est dans un char à boeufs, s'il faut parler bien franc, Tiré par les amis, poussé par les parents, Que les vieux amoureux firent leurs épousailles Après long temps d'amour, long temps de fiançailles. Cortège nuptial hors de l'ordre courant, La foule nous couvait d'un oeil protubérant: Nous étions contemplés par le monde futile Qui n'avait jamais vu de noces de ce style. Voici le vent qui souffle emportant, crève-coeur! Le chapeau de mon père et les enfants de choeur... Voilà la pluie qui tombe en pesant bien ses gouttes, Comme pour empêcher la noce, coûte que coûte. Je n'oublierai jamais la mariée en pleurs Berçant comme une poupée son gros bouquet de fleurs... Moi, pour la consoler, moi, de toute ma morgue, Sur mon harmonica jouant les grandes orgues. Tous les garçons d'honneur, montrant le poing aux nues, Criaient: "Par Jupiter, la noce continue!" Par les hommes décriée, par les dieux contrariés, La noce continue et Vive la mariée!