Yves Duteil
Yves Duteil - Virages Dutch translation lyrics
Your rating:
Bochten
Mijn oogleden worden al wat zwaarder Maar binnen een of twee kilometer na de bocht, in het dorp, in een kleine bar is er haardvuur Jij slaapt al sinds de autoweg vermoeid en vast ook gespannen Nog een kilometer, misschien, en dan koffie bij het haardvuur. Ik kijk een ogenblik opzij, Jij ligt bijna tegen mij, Dan een bocht naar rechts, nogal scherp, die jou aandrukt tegen mij ‘k Wou dat er aan deze bocht geen einde kwam. Voorzichtig ga ik weer rechter zitten, plotseling jouw gezicht in mijn hals Voorbij gaan de dagen en de weken en de jaren, zolang ik jou hier aan mijn zijde heb, In elk van de gebaren van het leven zal ik om jou blijven geven Over een uur zal het zicht wel beter zijn De mist trekt al op, De ruitenwisser wist en wist en laat sporen na Voor mijn ogen, schijnsels dwars door de koplampen het dorpje en daarginds het café Terwijl ik je hoofd tegenhoud stop ik aan de kant dichtbij het café. En als bijengeruis wekt de stilte je langzaamaan Ik voel me leeg, moe maar zo dicht bij jou Ik wou dat deze bocht nooit eindigen zou Jij glimlacht, en plotseling zonder een woord glijd je hand over mijn rug Voorbij gaan de dagen en de weken en de jaren zolang ik jou ik jou hier aan mijn zijde heb In elk van de gebaren van het leven zal ik om jou blijven geven
Virages
Mes paupières s’alourdissent un peu Mais dans un kilomètre ou deux Après le virage, au village, dans un petit bar Il y a du feu Toi tu dors depuis l’autoroute Fatiguée, énervée sans doute Plus q’un kilomètre, peut-être, et puis du café Auprès du feu. Je regarde un instant vers toi, Tu es presque appuyée sur moi, Un virage à droite, un peu sec, qui te plaque a moi Je voudrai que ce virage n’en finisse pas. Je redresse, doucement, sans a-coups Ton visage sur mon cou… Passeront les jours et les semaines et les années, Tant que je t’aurai a mes cotés, Dans chacun des gestes de la vie Je t’aimerai aussi Dans une heure on y verra mieux Le brouillard se dissipe un peu L’essuie-glace passe et repasse en laissant des traces Devant mes yeux Des lumières au travers des phares, Le village, et là-bas le bar… Retenant ta tête, je m’arrête sur le bas-coté Près du café Et dans un bruissement d’abeilles Le silence peu a peu t’éveille Je me sens vidé, fatigué mais si près de toi Je voudrais que ce voyage n’en finisse pas Tu souris, brusquement, sans un mot Ta main glisse dans mon dos…. Passeront les jours et les semaines et les années Tant que je t’aurai a mes côtés Dans chacun des gestes de la vie Je t’aimerai aussi