Do stiest my noch sa by, doarpke út myn tiid 
der is in soad ferdwûn mar dochs bliuwst sa swiid 
en wat der net lykop mei myn jeugd ferdwynt 
der is altyd dy sim dy 't my oan dy bynt 

Ea woe 'k hjir sa graach wei mei it fluch ferkear 
mar 'k bliuw no faker thús, tinkend oan alear 
yn dy sit noch beweech en ik stean hast stil 
it makket neat mear út wêr 't ik hinne sil 

Ik reizgje op en del, de ierde oer 
altyd ûnderweis, nei it aventoer 
de eachein wol 'k foarby, mar wêr 't ik ek kom 
de ein fan elke reis is it paad werom 

Ik learde hjir it keatsen, dat is in trêft 
ik learde hjir it riden op de Slotsgrêft 
ik krych myn earste tút yn 'Under 'e Sjuut' 
myn ferhaal mei dy, myn doarp, is noch lang net út 

Ik boartsje frij yn 't fjild by de grutte feart 
ik strún wer fan it Aldlân nei de Sylsleat 
ik sjoch myn âlde hut efter it fabryk 
myn flot is wer in boat, it reit myn ryk 

Ik rûn oer hege bergen yn himelsk snie 
mar fûn dêr net de terp dêr 't myn widze stie 
ik besocht de grutste stêden fan de wrâld 
mar seach dêr net it doarp dêr 't ik fan hâld 

Ik doarmje mar wat om dyn tsjerketoer 
en wit al myn gereis, ea is it oer 
stop my dan yn dyn grûn as ik safier kom 
nei myn alderlêste reis: it paad werom 
want de ein fan elke reis is it paad werom 

De ein fan elke reis is it paad werom