Laura Pausini - La Soledad Dutch translation lyrics

Your rating:

La Soledad

Marco is vertrokken om niet meer terug te keren,
de ochtendtrein komt nu zonder hem,
het is enkel een hart met een ziel van metaal,
in die grijze nevel die de stad omhult.
Zijn bank is leeg, Marco blijft binnen mij,
ik voel hem ademen, ik denk dat hij hier nog is,
zelfs de enorme afstand kan twee harten 
met slechts één ritme niet scheiden.

Misschien denk je wel aan mij,
als je met niemand wil praten,
als je je verstopt zoals ik.
Als je van alles vlucht en je gaat,
vroeg naar bed zonder te eten,
als je het hoofdkussen sterk tegen je aandrukt 
en begint te wenen
als je niet weet hoeveel kwaad 
de eenzaamheid je doet.

Ik bekijk in mijn dagboek jou foto
met ogen van een beetje timide jongen.
Ik druk hem tegen mijn borst en het lijkt me dat
je hier bent, tussen Engels en wiskunde.
Je vader en zijn adviezen, wat een monotoon gedoe,
door zijn werk en andere onbenulligheden, 
heeft je meegenomen zonder rekening met jou te houden,
hij heeft gezegd: “op een dag zul je het begrijpen”.

Misschien denk je wel aan mij,
je zult vrienden ontmoeten, 
in een poging om te vergeten,
dat is helemaal niet gemakkelijk, de waarheid,
ik kan niets meer tijdens de les,
en 's avonds is het nog erger,
ik heb geen zin om te studeren, naar jou
gaan mijn gedachten uit.

Het is onmogelijk om het leven van ons twee zo te scheiden
,daarom, wacht op me, mijn lief… bewaar de illusie.
De eenzaamheid tussen ons twee,
die stilte in mijn binnenste,
die onrust om het leven zo te zien voorbijgaan zonder jou liefde.
Daarom, wacht op me, want
dit kan niet gebeuren,
het is onmogelijk om het verhaal van ons twee zo te scheiden.
De eenzaamheid tussen ons twee,
die stilte in mijn binnenste,
die onrust om het leven zo te zien voorbijgaan zonder jou liefde.
Daarom, wacht op me, want
dit kan niet gebeuren,
het is onmogelijk om het verhaal van ons twee zo te scheiden.
De eenzaamheid.

La Soledad

Marco se ha marchado para no volver,
el tren de la mañana llega ya sin él,
es sólo un corazón con alma de metal,
en esa niebla gris que envuelve la ciudad.
Su banco está vacío, Marco sigue en mí,
le siento respirar, pienso que sigue aquí,
ni la distancia enorme puede dividir
dos corazones y un solo latir.
Quizá si tú piensas en mí,
si a nadie tú quieres hablar,
si tú te escondes como yo.
Si huyes de todo y si te vas,
pronto a la cama sin cenar,
si aprietas fuerte contra tí
la almohada y te echas a llorar
si tú no sabes cuanto mal 
te hará la soledad.
Miro en mi diario tu fotografía
con ojos de muchacho un poco tímido.
La aprieto contra el pecho y me parece que
estás aquí, entre inglés y matemáticas.
Tu padre y sus consejos, que monotonía,
por causa del trabajo y otras tonterías,
te ha llevado lejos sin contar contigo,
te ha dicho: "Un día lo comprenderás".
Quizá si tú piensas en mí,
con los amigos te verás,
tratando sólo de olvidar,
no es nada fácil, la verdad,
en clase ya no puedo más,
y por las tardes es peor,
no tengo ganas de estudiar, por tí,
mi pensamiento va.
Es imposible dividir así la vida de los dos,
por eso, espérame, cariño mio...conserva la ilusión.
La soledad entre los dos,
este silencio en mi interior,
esa inquietud de ver pasar así la vida sin tu amor.
Por eso, espérame, porque
esto no puede suceder,
es imposible separar así la historia de los dos

Get this song at:

Copyrights:

Author: Angelo Valsiglio, Federico Cavalli, Pietro Cremonesi

Composer: ?

Publisher: CGD

Details:

Released in: 1994

Language: Spanish

Translations: English , Dutch

Appearing on: Gente (1994) , Lettera (1994) , Volveré Junto A Ti - Lo mejor de Laura Pausini (2001) , Laura Pausini (1994) (1994)

Submitted by Walter at Friday 4th of January 2008 09:04

Translation submitted by Walter at Thursday 21st of March 2013 14:51

0 Comments found