Zjef Vanuytsel
Zjef Vanuytsel - zotte morgen Engelse vertaling songtekst
Je score:
Mad Morning
the night sneaks away the air fades the shadows flee in silence and on the far horizon the sun begins to rise and there from the mist the brightness of the dawn appears carrying in its womb the mad morning the city awakens the first train breaks through the silence and at its signal begins the wild dance of fools man crawls out of his bedstead thinks of his work and with his newspaper he raves half-sleeping through the streets the world takes up its silly worries the rhythm of the mad morning now the horizon turns red and the cold falls through the windows the silence flees for all the noise that rises from the streets and there is the morning again a loud laugh and every time it drives away without hesitation the night the dreams the city turns wild and cars race through its gates and the last peace is driven out of its hiding place birds flee with sorrow out of its towers for their song is now no longer understood by anyone people walk side by side a distant greeting a quiet gesture because everything is now measured by time the world takes up its silly worries again the rhythm of the mad morning but the country itself is still sleeping deeply hidden under leaves here no man or no sound comes to disturb the infinite peace while the city now rages and screams the morning gives its orders here at dawn the day is born and also the children and the fools sleep among the roses safe and secure from the rhythm of the mad morning
zotte morgen
de nacht sluipt weg de lucht verbleekt de schimmen vluchten zwijgend en aan de verre horizon begint de zon te stijgen en daar trekt uit de nevel op de klaarte van de dageraad met in zijn schoot geborgen de zotte morgen de stad ontwaakt de eerste trein breekt door de stilte en op zijn signaal begint de wildedans der dwazen de mens kruipt uit zijn ledikant denkt aan zijn werk en met zijn krant ijlt hij nog halfslaperig door de straten de wereld herneemt zijn zotte zorgen het ritme van de zotte morgen nu kleurt de einder rood en valt de kou zacht door de ramen de stilte vlucht voor al't lawaai dat opstijgt uit de straten en daar is dan de morgen weer een schaterlach en elke keer verdrijft hij zonder schromen de nacht de dromen de stad wordt wild en auto's razen door zijn poorten en de laatste rust wordt uit zijn schuilhoek gedreven vogels vluchten vol verdriet uit zijn torens want hun lied wordt nu door niemand meer begrepen mensen lopen naast elkaar een verre groet een stil gebaar want alles wordt nu door de tijd gemeten de wereld herneemt zijn zotte morgen het ritme van de zotte morgen maar't land zelf slaapt zijn roes nog uit diep onder't loof verscholen hier komt geen mens of geen geluid d'oneindige rust verstoren terwijl de stad nu raast en schreeuwt de morgen zijn bevelen geeft wordt hier bij't ochtendgloren de dag geboren en ook de kinderen en de dwazen blijven tussen de rozen slapen ver en veilig geborgen voor het ritme van de zotte morgen