De wijfelende ezel

t'Was op een zonnigen zomerdag
Dat tussen twee schelven hooi
Een ezel vlak in t'midden lag
Wat lag die ezel mooi
Eerst keek hij rechts , toen keek hij links
En scheen maar niet te weten
Zo geurig toch was elke schelf
Van welke hij zou vreten
Tot hij ten leste droef genoeg
Met wijden mond aan t'balken sloeg
Hi ha hi ha hi ha
En toch lag hij zo mooi
Tussen twee schelven hooi

Hij stak er beide zijn oren omhoog
En keek al heen en weer
Aan weerszij blonk hem t'voer in t'oog
En streelde de reuk hem zeer
Och keus geeft angst en hij begon
Te trillen als een wezel
En toonde zich in allen deel
Een dwazen dommen ezel
En onophoudlijk ging hij voort
Te steunen met een droef akkoord
Hi ha hi ha hi ha
En toch lag hij zo mooi
Tussen twee schelven hooi

Hoe jammer dat hij dus tot zijn scha
Het uurtje voorbij liet gaan
De dwaasheid kwam ook , t'bleek weldra
Ons ezeltje duur te staan
Of was t'niet dwaas en ezeldom
Dat hij bleef honger lijden
Wijl hij niet wist aan welke zij
Hij eerst zijn keus zou wijden
Totdat ten leste Jaap den boer
Van ver vernam zijn luid rumoer
Hi ha hi ha hi ha
En er heen reed heel mooi
Om de schelven met hooi

Ons Jaapje bedacht zich waarlijk niet
Maar laadde t'hooi op zijn kar
Weg reed hij en langoor bleef in t'verdriet
En dacht : Wat was ik een nar
k'Zal nooit voortaan wat ook gebeurd
Mijzelf dus nodeloos plagen
Noch midden in overvloed
Gebrek en armoe dragen
Toen stond hij op en liep van daar
Al zuchtend met een luid misbaar
Hi ha hi ha hi ha
En ik lag er zo mooi
Tussen twee schelven hooi
          -------------------------