en zo groot dat hij de boomtoppen kon raken



Hij had twee rechter handen, het was de beste stielenman

Alles wat hij droomde kon hij maken



En hij maakte een speeltuin van kilometers lang

waar Fonske naar believen mocht in spelen



Met echte cowboybergen en een piratenzee

en een woestijn met schatten en kamelen



En videospelletjes en een computerzaal

en een flipperkast met balletjes van goud



Hij kreeg ook een atoombom en een fiets en een raket

en een kostuum van een echte astronaut



Op't einde van de week, was vader oh zo moe

hij zei: "ik ga wat rusten voor een poosje"



Je mag met alles spelen, alles is van jou

maar raak niet aan het lichtgevende doosje



Toen vader terugkwam, opgewekt en fris

Zat Fonske in zijn Cadillac te treuren



"Vader ik verveel me, ik voel me zo alleen

Kan je nog eens iets laten gebeuren?"



En Fonske viel in slaap en toen hij wakker werd

Zat er daar een meisje in zijn raampje



Ze was mooier dan zijn flipperkast en zachter dan het gras

Ze kon lachen en Fronske was haar naampje



Fonske en Fronske keken naar het speelgoedland

vanuit het kasteel van Doornroosje



"We mogen alles hebben, alles is van ons

behalve dat lichtgevende doosje"



De stofzuiger die hoorde dit en hij kroop naderbij

"Je mag niet in het doosje maar je weet toch niet waarom.

Open jullie oortjes en luister eens naar mij. 

Jullie pa wordt alsmaar slimmer en jullie blijven dom"



"In het doosje ligt de sleutel van de poort der geheimen

en de ringen die de koningen dragen

een wekkertje dat tikt tot het einde der tijden

en een zwaard om de dood mee te verjagen."



Fronske werd nieuwsgierig, ze bloosde en begon

jeuk in haar vingertjes te krijgen



Fonske zei: "Kijk maar eens, ik zeg het niet aan va

ik geef m'n erewoord dat ik zal zwijgen"



Maar vader die op voorhand wist wat de kindjes gingen doen,

vermomde zich in een tomatenzaadje



Hij kon alles horen, hij kon alles zien

want hij loerde door het sleutelgaatje



En Fronkse nam het deksel van het doosje af en zag

dat het lichtje een appel zat te eten



Het lichtje zei: "Kindertjes al wie hier van bijt,

die weet alles wat de anderen niet weten."



Ze beten met hun tandjes het appeltje in twee

en begonnen op het klokhuisje te kauwen

Fonske riep verwonderd: "Ik voel me al zo slim.

Ik zou mezelf een speeltuin kunnen bouwen."



Maar vader stormde binnen

er kwam donder uit zijn stem 

en bliksmems uit zijn ellebogen



De kindjes zakten angstig tot hun knietjes in de grond

en voor't eerst kwam er regen uit hun ogen



Vader sloot de kleintjes in een diepe kelder op

tussen de spoken en de spinnen



En nooit of te nimmer mochten ze eruit

en vader kwam ook nooit of nimmer binnen



Dit stond in het sprookjesboek van de tovenaar

maar de blaadjes die zijn eruit gevlogen



Hij maakte ook de sterren en de aarde en de maan

maar ik weet niet of dat waar is of gelogen.



                          Thanks to m_kel for these lyrics