“Hvørt skal tú riða, Ólavur mín

á lofti hongur brynja tín



Tú fer ikki at veiða tað hind

men tú fer til tína leikalind



Hvit er skjúrtan, væl er hon tvigin

í blóði verður hon av tær drigin”



Ólavur snúðist síni móður frá

“Gud gevi ikki ganga sum mær er spáad”



Ungir kallar, kátir kallar, gangið upp á gólv

dansið lystilig



Ólavur ríður eftir bjørgunum fram

-kol og smiður við

fann hann upp á eitt álvarann



Út kom eitt tað álvafljóð

flættað hár á herðar dró



“Ver vælkomin Ólavur Riddararós

tú gakk í dans og kvøð fyri oss”



“Tú tarvt ikki flætta títt hár fyri meg

eg eri ikki komin at biðja teg



Eg kann ikki meira hjá álvum vera

í morgin lati eg mítt brúdleyp gera”



“Hvat heldur vilt tú sjey vetur liggja á strá

ella vilt tú í morgin til moldar gá”



Hon skonti honum í drykkjuhorn

har fór í tað eiturkorn



Ólavur studdist við saðilboga

-kol og smiður við

hann kysti tá moy av lítlum huga



Ungir kallar, kátir kallar, gangið upp á gólv

dansið lystilig