Sylvain Poons

Sylvain Poons ('Wijntje' voor vrienden) is een beroemde Joodse zanger en acteur uit Amsterdam. De single De Zuiderzeeballade, een duet met Oetze Verschoor, is niet Poons favoriete lied, maar wel een grote hit en een van de klassiekers uit de Nederlandstalige popmuziek.

1896 - 1910
Sylvain Albert Poons wordt op 21 februari 1896 in Amsterdam geboren als zoon van een actrice en een operazanger. Tijdens de schooltijd van Poons aan de HBS wordt zijn vader directeur van de Plantage-Schouwburg waar hij het gezelschap Colnet & Poons leidt.

1911 - 1939
Poons staat in 1911 als kind voor het eerst op het toneel als figurant bij het theatergezelschap Nap de la Mar. Hij speelt een tijdje figurantenrollen, staat op het podium bij de Nederlandse Opera en Operette en komt vervolgens terecht in vrije toneelproducties. Poons is als acteur ook actief in de vroege Nederlandse filmgeschiedenis met rollen in zwijgende films als Levensschaduwen (1916), De Duivel (1918), Het Proces Begeer (1918) en Moderne Landhaaien (1926). Poons valt op door zijn natuurlijke wijze van acteren. Naast onder meer collega Louis Davids speelt hij de rol van De Mop in De Jantjes (1934), de eerste Nederlandse geluidsfilm. In De Jantjes zingt hij een populair duet met Heintje Davids. In hetzelfde jaar is hij met o.a. Corry Vonk en Fien de la Mar te zien als Sally de goocheme ijscoman in de film Bleeke Bet. Andere films waarin Poon te zien is zijn onder meer De Familie Van Mijn Vrouw (1935), De Big Van Het Regiment (1935), Kermisgasten (1936) en Oranje Hein (1936).

1940 - 1945
Tijdens de oorlog speelt Poons in de Joodse Schouwburg totdat het voor hem als Jood niet langer mogelijk is op te treden en hij moet onderduiken voor de Duitsers.

1946 - 1958
Na de oorlog is Poons lange tijd verbonden aan de hoorspelkern van de Nederlandse Radio Unie. Hij is ook te zien in talrijke televisieproducties en enkele speelfilms zoals de Franse film Le Banquet des Fraudeurs (1952) en met bijrollen in Vier Jongens En Een Jeep (1955) en Fietsen Naar De Maan (1963).

1959 - 1969
Tekstschrijver Willy van Hemert krijgt in 1959 als opdracht een lied te schrijven voor een radioprogramma waarin alle Nederlandse provincies met een lied worden vertegenwoordigd. Hij schrijft de tekst noodgedwongen binnen een dag en omdat Harry de Groot even niet beschikbaar is, laat hij de muziek componeren door Joop de Leur. In het programma zingt de oude Sylvain Poons (in de rol van opa) het duet met de jonge zanger Godert van Colmjon van het duo Butterflies (in de rol van kleinzoon). Omdat de twee vocalisten allebei bij een andere platenmaatschappij zitten worden twee versies op plaat gezet: die van Jan Lemaire en Van Colmjon bij het label Philips en de versie van Poons samen met de op dat moment veertienjarige Oetze Verschoor (zoon van musicus Arend Verschoor) bij het label Omega. Harry de Groot speelt in de tweede versie mee op accordeon. Poons en Oetze Verschoor scoren met het lied een grote hit. De single staat in 1962 vier maanden in de hitparade en is in 1967 goed voor een gouden plaat met een verkoop van honderdduizend exemplaren.

1970 - 1973
In de televisieserie De Kleine Waarheid (1970) met Willeke Alberti speelt Poons de rol van antiquair Abraham Mossel. Zijn laatste hoofdrol is in het televisiestuk De Man Met De Witte Bloem (1973) onder regie van Willy van Hemert. Op 29 december 1971 staat in de Telegraaf dat Poons is overleden, maar dat wordt een dag later door de zanger zelf weersproken. 'Nu ik eenmaal ben doodverklaard, heb ik een lang leven,' reageert hij laconiek in dezelfde krant.

1973 - 1985
Vanwege zijn slechte gezondheid stopt Poons met acteren. Na het overlijden van zijn vrouw Ilse Becker weigert hij naar een bejaardenhuis te gaan. Hij is een graag geziene gast in zijn stamkroeg aan de Amstel. De zanger/acteur wordt ridder in de orde van Oranje-Nassau. Sylvain Poons overlijdt 26 november 1985 op 89jarige leeftijd.

Bron: Muziek Centrum Nederland