Sis ha ik jim wolris ferteld, dat tryst ferhaal fan lytse Jelt 
hoe wakker sljocht at dy wol net mei dûnsjen wie 
har liif hie ritme fan komsa, hja libbe foar de cha-cha-cha 
ja dûnsjen wie it alderleafste dat sy die 
sy hie it ek op les besocht, har tango wie net om 'e nocht 
al wie it finen fan in partner wol wat dreech 
ien tweintich lang en like breed, gjin earm dy paste om sa'n reet 
dus bleau it stuoltsje njonken Jeltsje meastal leech 

Mar no hat sy it fûn, want elke freedtejûn 
rydt ús Jeltsje op har fytske nei De Pein 
en sy dûnset dêr as bêste op muzyk fan it Wylde Westen 
ja, sy is no hielendal gek fan country-line 

Dat foel ynearsten noch net ta, dit wie gjin foxtrot, wals of sa 
nee, dit wie wurk dat kaam der echt noch wol op oan 
de foet nei links en dan nei foaren, dan itselde mei de oare 
wis en wier dat freget om in grut ferstân 
mar Jeltsje wie net mear allinnich, fjirtich cowboys om har hinne 
en allegear, fan grut oant lyts, yn fol ornaat 
dus Jeltsje moast der ek oan leauwe, koe fansels net achterbliuwe 
en doe earst mar om in hynder op 'n paad 

En no hat sy it fûn, want elke freedtejûn 
rydt ús Jeltsje op har hynder nei De Pein 
en sy dûnset dêr as bêste op muzyk fan it Wylde Westen 
ja, sy is no hielendal gek fan country-line 

It grutste part fan Jeltsjes lean gie op oan djoere cowboyklean 
in riem, in holster mei pistoal, in Stetson-hoed 
in learen broek en learen learzens, swarte bloes, sa'n hiele kreazen 
en echte sulveren spoaren oan 'e foet 
dit duorre amper fjouwer wike en doe die it har al bliken 
as der yn pearkes dûnse waard dan bleau sy oer 
want Sjon dy woe it leafst mei Seije en Clint dy keas hieltyd foar Keije 
jim ha wol troch dêrfan wie Jeltsje raar oerstjoer 

En al liket it mar krûm, sa gie it elke freedtejûn 
yn dat sealtsje by it tsjerkje fan De Pein 
want cowboys lykje stoere minsken, mar sy hawwe ek har winsken 
foaral as it giet om dûnsjen yn in country-line 

Doe op in nacht, it wie yn de winter, trape it hynder yn in splinter 
sloech op 'e rin en smiet ús Jeltsje fan 'e rêch 
har lêste freon liet har ek stikke, spatte wrinzgjend oer de hikke 
syn lange sturt dat wie it lêste dat sy seach 
en dit waard Jeltsje slim tefolle, sy lei de lasso om 'e holle 
en socht in beam, de alderheechste dy't der wie 
sprong manmoedich fan 'e hikke, gûlde smoarend 'potferdikke' 
har waarme triennen dripten yn de kâlde snie