Kom van dat dak af, 'k waarschuw niet meer,
Nee, nee, nee, nee, nee, nee, van dat dak af,
'k Waarschuw niet meer,
Kom van dat dak af, dat was de laatste keer.

Jan Janssen zijn vrouw, was een koordanseres,
Maar bij gebrek aan een touw, klom ze op het bordes,
Het eten werd koud en Jan Jansen werd heet,
En in de straat weerklonk zijn kreet ...

Kom van dat dak af, 'k waarschuw niet meer,
Nee, nee, nee, nee, nee, nee, van dat dak af,
'Kk wWaarschuw niet meer,
Kom van dat dak af, dat was de laatste keer.

Jan Jansen werd kwaad en zei : aan is de boot,
Kom van dat dak af of je gaat in de goot,
Maar z'n vrouw schrok zich wild en was teneinde raad,
En weer klonk het in de straat:

Kom van dat dak af, 'k waarschuw niet meer,
Nee, nee, nee, nee, nee, nee, van dat dak af,
'k Waarschuw niet meer,
Kom van dat dak af, dat was de laatste keer.

Jooo,

Jan Janssen zijn vrouw, was een koordanseres,
Maar bij gebrek aan een touw, klom ze op het bordes,
Het eten werd koud en Jan Jansen werd heet,
En in de straat weerklonk zijn kreet:

Kom van dat dak af, 'k waarschuw niet meer,
Nee, nee, nee, nee, nee, nee, van dat dak af,
'k Waarschuw niet meer,
Kom van dat dak af, dat was de laatste keer.

Jeeh van dat dak af, hooo van dat dak af,
Van dat dak af, hé kom van dat dak af!

(c) tekst & muziek: Peter Koelewijn