Niet schieten
Niet schieten - Leeftijd songtekst
Je score:
Mijn moeder is een vrouw… van achtenveertig jaar Mijn vader man van achtentachtig Elke zondagmiddag speelt hij piano voor haar En zingt zij voor hem, dat vinden ze prachtig Hij is een oude linde, zijn mooiste tijd gehad Zij nog vol in de bloesem met hier en daar een verschrompeld blad Leeftijd speelt geen rol met liefde in het spel Maar ik vind het wel vreemd nu ik het zo vertel Mijn moeder haar vriendinnen lieten haar in de steek Waarschuwden haar: dit kan toch nooit lang goed gaan De vrienden van mijn vader waren erg jaloers Maar hun vrouwen konden haar niet uitstaan Ze bleven met z’n tweeën bijna dertig jaar Hun liefde was genoeg en hield hen bij elkaar Leeftijd speelt geen rol, ‘t is een meting in de tijd Wat is nou veertig jaar op een eeuwigheid Mijn vader is nu dood, de pianoklep blijft dicht Door haar tranen heen hoor ik haar nog zingen Ze wil nergens meer naar toe, zit urenlang te staren Naar het dressoir vol ingelijste herinneringen Al wekenlang alleen in huis, zelfs geen zin om zich aan te kleden Kwijnt ze daar langzaam weg… dwepend met het verleden Plots staat ze voor mijn deur met een kind van negentien Ze zegt: we zijn getrouwd, dit is mijn man De lucht van Clearasil dringt mijn kamer binnen Perplex blijf ik zo staan, ik snap er niets meer van Is dit dan nu mijn vader, noem ik ‘m dus ‘pa’? Dat puisten koppen jochie gaat nu met mijn ma Leeftijd speelt geen rol met liefde in het spel Waarom doet ze mij dit aan, gewetenloze del Het wonder is geschied, nu hebben ze een kind En hij een babybroertje van nul Hoe zal deze later denken, vindt ook hij het vreemd? Wat is de toekomst van die knul? Hoe verklaart hij het zijn vriendjes, van zijn ouwe moer En met het schaamrood op de kaken, stelt hij mij voor als ‘broer’ Leeftijd speelt geen rol, legt ze nog eens uit Maar ik vind het gênant… Mijn vriendin vindt dat ik zeur, ik sta volkomen op mezelf Maar zij snapt die dingen niet… … want zij is ook pas elf.