Ik vond een hart in Portofino,
een hart vol liefde en zo trouw.
Voor 't woordje lot zegt men '"destino"
in Portofino, het bracht me jou.
't Was 's morgens vroeg het was "mattino",
ik zag je naar de haven gaan,
nog onbekend, zei je : "bon giorno"
in Portofino, toen bleef je staan.

't was of de klokken gingen luiden, 
of heel de aard' ineens verzonk.
Dit kon niet anders meer beduiden,
dan dat de liefde voor me stond.
Daar in de kerk van Portofino
werden wij één in vreugd en smart,
want bij een teder "yo te amo"
in Portofino, gaf jij je hart.

Ik zal nimmer meer vergeten
wat het geluk daar voor me deed.
Waar 'k mijn vakantie heb gesleten,
heb ik de hechtste band gesmeed.
Daar in het oude Portofino,
daar aan de zee zo diep en blauw,
bracht mij het lot 't was "destino"
in Portofino, dat hart van jou.

(c) Tekst : Jan Remo / Van Aleda