Katinka Polderman
Katinka Polderman - Onverwachts bezoek songtekst
Je score:
Wanneer ik lekker op de bank zit met een schrijfblok of een boek Niemand thuis en ik hoef lekker nergens heen Of als ik door m’n boekenplank spit, verkneukeld naar een boek zoek Niemand thuis, de hele dag voor mij alleen De hele dag, mijn eigen dag, m’n hele lange eigen dag Dan staan ze voor m’n deur: onverwachts bezoek “Ik dacht: je zal je wel vervelen want je bent vandaag toch vrij Heb je koffie, want ik dacht ik neem wat mee. ‘k Heb Bossche bollen bij. Zal ik anders even zetten? Zeg, waar was jij op de trouwerij van Mieke? ’t Was een prachtfeest. Iedereen was van de partij Ja, behalve jij Ik heb vanavond ook besproken bij dat leuke restaurant Die ene zanger van tv, hoe heet die, is er ook een vaste klant Z’n naam die ben ik even kwijt. ‘k Dacht ik neem je mee uit eten Want dat heb je wel verdiend. Kijk, nou wat staat die ene kamerplant er prachtig bij Hoe heet die zanger nou toch weer?” Na vier uur zeg ik: “Ik ben moe want ik heb kanker ‘k Heb niet lang meer. Ik moet rusten van de dokter Dag en tot een andere keer. Ja, erg, hè” “Heb je kanker? Goh, dat doet zeker wel pijn. Weet je wat? Zal ik dan voor je koken? Ik wil best je buddy zijn of was dat nou met AIDS? Ik haal die dingen steeds maar door mekaar Wat had die ene van Ook dat nog nou Nou dat was toch ook zo naar Wat vind je trouwens van m’n haar? D’r is een heel stuk af? Nou dan ga ik maar en weet je ‘t zeker dat ik niet moet koken? Morgen kan ’t ook hoor Is je dag weer wat gebroken Anders zit je hier maar ziek te zijn En valt je haar ook uit? Heb je ’t van neuken of gewoon van een vuile spuit? Of was dat nou met AIDS Ik haal die dingen echt steeds door elkaar Nou,dan ga ik maar O, je hebt de groeten nog van Ans, je weet wel Wist je dat die zwanger was ’t Is heel erg hoor Want ze weet niet of ’t van Menno is of Bas Ja dat heb je met een minnaar, hè Dat is ‘t gevaar Nog zeven maanden wachten Ben jij dan al dood Nou, dan ga ik maar O, wat een rotweer is het buiten Nou dan blijf ik hier maar even Ja, ik wou m’n paraplu mee ‘k Snap niet waar die is gebleven En verkouden word je zo, hè Nou daar pas ik voor, jij niet? En misschien is dit de allerlaatste keer dat ik je zie Ja, levend dan, hè Of wil je in zo’n dichte kist zo’n zonder raam dat ligt er ook een beetje aan hoe je eruit ziet Want Je wil toch dat de mensen je herinneren zoals je was” Onverwachts bezoek