Boete vuuer e klein cafeeke van d'n ouwerwetse sjtiel,
sjteit 'n houte kanapeeke, diks kom ich doa nog allewiel.
'ch Zit doa rustig te geneete, veul mich toes, 'ch veul mich heim.
Es de zon heur sjtreulkes sjeete, druim ich op dat benkske in de sjeim.
Druim ich op dat benkske in de sjeim

Dat benkske huuer ich sjpreake uuever leefde en de moan.
En wat al die veugelkes kweakde, dat alles ken ich good versjtoan.
'ch Huuer ze zinge, 'ch huuer ze kwaake, 'ch huuer weer dea verleefde kal,
van twiee sjwerbelkes 'n afsjproak make, vuuer dinere in de verkessjtal.
Vuuer sjtrak dinere in de verkessjtal.

Och wie sjoeen zingt toch dea mealder, hoeeg doa in dea eikeboam.
Hoeeg en lieeg, joa zonger fealder, net of went 't oet den hieemel koam.
Kos de welt 't toch begriepe, 't is toch neet zoeen groeet geheim.
Al die sjoeenheid ligk vuuer 't griepe, op zoeen houte benkske in de sjeim.
Op zoeen houte benkske in de sjeim.
Op zoeen houte benkske in de sjeim.