Dit kleine stukje van mijn stad
Houd mij daar boven in de gaten
Want geheiligd is uw naam 
Dus gezegend zijn uw mensen en uw straten

Dus bij gevolg kom je hier nooit
Echt malcontente mensen tegen
Al is de vuilkar niet geweest
Al staat men dubbel geparkeerd
Al valt er regen

Het is een soort
Van locale complicatie
Als je hier door de straten doolt dan is er enkel adoratie

Sint andries…
sint andries…
Een lied geschreven uit de liefde voor wat ouderwetse stenen
Want hier klopt mijn hart, en hier danst mijn hoofd
Hier is het laatste restje onrust in mijn lijf voor goed verdwenen

Want ik woon nu al een jaar, in de schaduw van uw toren
Die mij elke zondag wakker maakt
Halleluja !

Toch is het ietwat schizofreen, blijft het voor mij een waar mysterie
Dat u ondanks zo’n vrome naam
toch bekend staat als parochie van miserie
Zijn uw huizen dan te klein, uw parkeerplekken te schaars of houdt de crisistijd u wakker
Of wordt u simpel weg gepakt, op het ontbreken van een goeie warme bakker
Nee volgens mij, valt het makkelijk te duiden, 
 u bent geen flamboyante snob zoals uw buurman in het zuiden
Sint andries…
sint andries…
Een lied geschreven uit de liefde voor wat ouderwetse stenen
want hier klopt mijn hart en hier danst mijn hoofd, en hier wacht mijn lief
hier is het laatste restje onrust in mijn lijf voorgoed verdwenen

U bent midden in de stad, mijn binnenschip aan stilte
Soms geënterd in de nacht, door een zatte hollander
Als het dat maar is
Als het dat maar is
Als het dat maar is

Sint andries…

want hier klopt mijn hart en hier danst mijn hoofd, en hier wacht mijn lief
ja hier wacht mijn lief,
Sint andries
Ja hier wacht mijn lief
Hier wacht mijn lief
Hier wacht mijn lief
Sint andries…