Jij met je grote mond
Jij met die tong maar nooit de achterkant ervan
Jij die de wereld van je afsnauwt
En de schijn gewillig ophoudt dat echt niets of niemand jouw ontwrichten kan

Jij met je sterke wil
Jij die mislukken sowieso niet accepteert
Jij die het beeld niet wil beschamen
Van de ijzerkoude dame
Die het leven heeft getemd en gedresseerd

Wel ik, ik vindt jouw juist het mooist
Met tranen in je ogen
Met twijfels rond je mond 
Met een barst in je plafond

Ik met mijn zachte ziel
En mijn met ganzenveren opgevulde hart
Zo'n hart dat wankel in elkaar steekt
Bij de minste tik in twee breekt

En hoezeer ik ook probeer maar niet verstart
Ik die er iets te vaak
Nee, niets te vaak de juiste dosis ballen mis
Zodat ik steeds de slappe Jack blijk
Veel te snel de plooien glad strijk
In het laken dat mijn leven dikwijls is

Maar jij, je vindt me juist het mooist
Met mijn armen onder spanning
Met mijn tanden op elkaar
Met een kras op mijn dressoir

Wij zijn als kaap de goede hoop
Twee oceanen in gevecht
In een soort van liefdevolle houdgreep 
Maar is dat echt, is dat slecht ?

Dus wij, wij wonen in een huis
Met bloemen op de tafel
Met foto's in de gang
En een scheur in het behang