Jacques Brel
Jacques Brel - Vivre debout Nederlandse vertaling songtekst
Je score:
Rechtop te leven
Dan verbergen we ons als de wind opsteekt uit angst dat hij ons voortduwt naar een te harde strijd. Dan verbergen we ons, in elke nieuw geboren liefde die ons zegt, na de andere, “ik ben de zekerheid”. Dan verbergen we ons, dat onze schaduw een moment, om beter de angst te ontvluchten, de schaduw van een kind is; de schaduw van gewoontes in ons geplant toen we twintig waren Zou het onmogelijk zijn om rechtop te leven? Dan knielen we half gevallen onder het ongelooflijke gewicht van onze ingebeelde kruizen. Dan knielen we opnieuw gevallen door groot te zijn geweest in de ruimte van een spiegel. Dan knielen we terwijl onze hoop zich beperkt tot bidden, terwijl het te laat is om nog te kunnen winnen bij al die ontmoetingen die we gemist hebben. Zou het onmogelijk zijn om rechtop te leven? Dan leggen we ons te neer voor elke verliefdheid voor elke avontuurtje aan wie je zegt: altijd. Dan leggen we ons te neer om beter je hoofd te verliezen om beter de verveling te verbranden in een spiegeling van liefde. Dan leggen we ons te neer van het verlangen dat ophoudt om de dag te verlengen om onze staat te verbeteren voor de dood die zich klaar maakt, om te zijn, tot aan het einde, onze eigen nederlaag. Zou het onmogelijk zijn om rechtop te leven?
Vivre debout
Voilà que l'on se cache Quand se lève le vent De peur qu'il ne nous pousse Vers des combats trop rudes Voilà que l'on se cache Dans chaque amour naissant Qui nous dit après l'autre Je suis la certitude Voilà que l'on se cache Que notre ombre un instant Pour mieux fuir l'inquiétude Soit l'ombre d'un enfant L'ombre des habitudes Qu'on a plantées en nous Quand nous avions vingt ans Serait-il impossible de vivre debout Voilà qu'on s'agenouille D'être à moitié tombé Sous l'incroyable poids De nos croix illusoires Voilà qu'on s'agenouille Et déjà retombé Pour avoir été grand L'espace d'un miroir Voilà qu'on s'agenouille Alors que notre espoir Se réduit à prier Alors qu'il est trop tard Qu'on ne peut plus gagner A tous ces rendez-vous Que nous avons manqués Serait-il impossible de vivre debout Voilà que l'on se couche Pour la moindre amourette Pour la moindre fleurette A qui l'on dit toujours Voilà que l'on se couche Pour mieux perdre la tête Pour mieux brûler l'ennui A des reflets d'amour Voilà que l'on se couche De l'envie qui s'arrête De prolonger le jour Pour mieux faire notre cour A la mort qui s'apprête Pour être jusqu'au bout Notre propre défaite Serait-il impossible de vivre debout
Vind dit lied op:
Copyrights:
Auteur: Jacques Brel, F. Rauber/J. Brel, François Rauber, F. Rauber & J. Brel, F. Rauber - J. Brel
Componist: François Rauber
Publisher: Barclay
Details:
Uitgegeven in: 1961
Taal: Frans
Vertalingen: Engels , Nederlands
Komt voor op: L'intégrale des albums originaux (2010) , Suivre l'étoile | Intégrale (2013) , Ne me quitte pas (2006)
Meer info:
- Land: België
- jacquesbrel.be
Deze songtekst wordt hier getoond met toestemming van de Federatie van Muziekauteurs en Uitgevers (Femu).