Jacques Brel
Jacques Brel - le dernier repas Nederlandse vertaling songtekst
Je score:
Het laatste avondmaal
Bij mijn laatste avondmaal wil ik mijn broers zien en mijn honden en mijn katten en de rand van de zee Bij mijn laatste avondmaal wil ik mijn buren zien en verder wat chinezen als een soort neven en nichten En ik wil dat we drinken behalve dan de miswijn deze prachtige wijn die we dronken in Arbois Ik wil dat we ons te goed doen eerst aan enkele zwartrokken en dan aan een fazanthaan uit de Perigord Dan wil ik dat men me meeneemt hoog op mijn heuvel om de bomen te zien slapen terwijl ze hun armen sluiten En ik wil nog een keer stenen gooien naar de lucht en schreeuwen: God is dood Een allerlaatste keer Bij mijn laatste avondmaal wil ik mijn ezel zien mijn kippen en mijn ganzen mijn koeien en mijn vrouwen Bij mijn laatste avondmaal wil ik die sloeries zien waarover ik meester en koning was of die mijn meesteressen waren Als ik het in mijn pens zou hebben om de aarde te verzuipen ik zou mijn glas breken om de stilte op te roepen en ik zou recht in het gezicht zingen van de Dood die komen gaat over smoezelige romances die de nonnetjes bang maken Dan wil ik dat men me meeneemt hoog op mijn heuvel om de avond te zien vallen langzaam naar de vlakte en daar nog steeds rechtop zal ik de burgerij beledigen zonder angst en zonder berouw een allerlaatste keer Na mijn laatste avondmaal wil ik dat men weggaat dat men het diner afmaakt ergens anders dan onder mijn dak Na mijn laatste avondmaal wil ik dat men mij installeert alleen als een koning gezeten die zijn priesteressen ontvangt In mijn pijp zal ik opbranden mijn jeugdherinneringen mijn onbereikte dromen mijn laatste beetjes hoop En ik zal niets bewaren om mijn ziel te bekleden dan het idee van een roos en de voornaam van een vrouw Dan zal ik kijken naar de top van mijn heuvel die danst en zich beraad die uiteindelijk wegzinkt En temidden van de geur van bloemen die weldra zal uitdoven weet ik dat ik nog één maal bang zal zijn Voor de allerlaatste keer.
le dernier repas
A mon dernier repas Je veux voir mes frères Et mes chiens et mes chats Et le bord de la mer A mon dernier repas Je veux voir mes voisins Et puis quelques Chinois En guise de cousins Et je veux qu'on y boive En plus du vin de messe De ce vin si joli Qu'on buvait en Arbois Je veux qu'on y dévore Après quelques soutanes Une poule faisanne Venue du Périgord Puis je veux qu'on m'emmène En haut de ma colline Voir les arbres dormir En refermant leurs bras Et puis je veux encore Lancer des pierres au ciel En criant Dieu est mort Une dernière fois A mon dernier repas Je veux voir mon âne Mes poules et mes oies Mes vaches et mes femmes A mon dernier repas Je veux voir ces drôlesses Dont je fus maître et roi Ou qui furent mes maîtresses Quand j'aurai dans la panse De quoi noyer la terre Je briserai mon verre Pour faire le silence Et chanterai à tue-tête A la mort qui s'avance Les paillardes romances Qui font peur aux nonnettes Puis je veux qu'on m'emmène En haut de ma colline Voir le soir qui chemine Lentement vers la plaine Et là debout encore J'insulterai les bourgeois Sans crainte et sans remords Une dernière fois Après mon dernier repas Je veux que l'on s'en aille Qu'on finisse ripaille Ailleurs que sous mon toit Après mon dernier repas Je veux que l'on m'installe Assis seul comme un roi Accueillant ses vestales Dans ma pipe je brûlerai Mes souvenirs d'enfance Mes rêves inachevés Mes restes d'espérance Et je ne garderai Pour habiller mon âme Que l'idée d'un rosier Et qu'un prénom de femme Puis je regarderai Le haut de ma colline Qui danse qui se devine Qui finit par sombrer Et dans l'odeur des fleurs Qui bientôt s'éteindra Je sais que j'aurai peur Une dernière fois