Jo krije `n man wol út in lân, jo krije `n lân net út in man
Wêr hat sa `n heitelân dat einliks oan ferrsjinne
It spuit syn erfgenamen út, it jout syn bern in skop en slút
De doarren foar dy `t gjin droech brea fertsjinje kinne

Sjoch ik ze stean in Rotterdam, Marino, Ali of Acham
Mei tryste brune eagen yn in kâld klimaat
Dan tink ik sa stie omke Tsjip destiids op `t emigrantenskip
Op wei nei in godferlitten leechte op `e kaart

En noch stekt elk syn heitelân dochs altyd we omheech
En de ellinde wurdt fergetten en ferjûn
Al wie it destiids earmoed troef, men sjongt my triennen yn it each
De âlde swiete lieten fan syn bertegrûn
Al hie dy bertegrûn gjin bliksem oan te bieden
Al kaam de leafde fan ien kant, de dream wie ivich en konstant
En dat gefoel is yn gjin oare baan te lieden

Want yn har gastarbeidersflat besjonge Sem en Mohammed
De gouden loft oer Bosporus en Dardanellen
Al wie de earmoed dêr har jok en binn` de dagen fan gelok
Ek maklik op de fingers fan ien hân te tellen

En Friezen fier yn Kanada, dy `t is as wyn en druven ha
En einliks net nei the old country werom ta wolle
Sitte by sûkerbôle gear en oer dagen fan alear
Is der gjin moai ferhaal of sentiment te folle

It is by heech en leech de âlde leafde dy `t wer boppe driuwt
En sels de krisisjierren wurde romantyk
Al leit de wierheid even oars, `t is nuver mar men bliuwt
In libben lang ûnwennich fan in âlde kyk
Wat ek wrange redens foar de skieding binne
Jo krije `n man wol út in lân, jo krije `n lân net út in man
Wêr hat sa `n heitelân dat einliks oan fertsjinne? 

Man en land 
Je krijgt een man wel uit een land, je krijgt een land niet uit een man
Waar heeft zo`n vaderland dat eigenlijk aan verdiend
Het spuit zijn erfgenamen uit, het geeft zijn kinderen een schop en sluit
De deuren voor die geen droog brood kunnen verdienen

Zie ik ze staan in Rotterdan, Marino, Ali of Acham
Met trieste ogen in een koud klimaat
Dan denk ik zo stond ome Tsjip toen destijds op het emigrantenschip
Op weg naar een godverlaten leegte op de kaart

En nog steekt elk zijn eigen vaderland toch altijd weer omhoog
En de ellende word vergeten en vergeven
Al was het destijds armoedig, met zingt met tranen in de ogen
De oude zoete liederen van zijn geboortegrond
Al had die geboortegrond geen bliksem aan te bieden
Al kwam de liefde van één kant, de droom was eeuwig en constant
En dat gevoel is in geen andere baan te leiden

Want in hun gastarbeidersflat bezingen Sem en Mohammed
De gouden lucht over Bosporus en Dardanellen
Al was de armoede daar hun..... en zijn de dagen van geluk
Ook makelijk op de vingers van één hand te tellen

En Friezen ver in Canada, die het als wijn en druiven hebben
En eigenlijk niet naar the old country terug willen
Zitten met suikerbrood.... en over de dagen van weleer
Is daar geen mooi verhaal of sentiment te veel

Is het bij hoog en laag de oude liefde die weer boven komt drijven
En zelfs de crisijaren worden romantiek
Al ligt de waarheid even anders, het is gek maar men blijft
Een levenlang onwennig van een oude kiek
Wat ook de wrange redens voor een scheiding zijn
Je krijgt een man wel uit een land, je krijgt een land niet uit een man
Waar heeft zo`n vaderland dat eigenlijk aan verdiend?