De Kast
De Kast - Man en lan lyrics
Your rating:
Jo krije `n man wol út in lân, jo krije `n lân net út in man Wêr hat sa `n heitelân dat einliks oan ferrsjinne It spuit syn erfgenamen út, it jout syn bern in skop en slút De doarren foar dy `t gjin droech brea fertsjinje kinne Sjoch ik ze stean in Rotterdam, Marino, Ali of Acham Mei tryste brune eagen yn in kâld klimaat Dan tink ik sa stie omke Tsjip destiids op `t emigrantenskip Op wei nei in godferlitten leechte op `e kaart En noch stekt elk syn heitelân dochs altyd we omheech En de ellinde wurdt fergetten en ferjûn Al wie it destiids earmoed troef, men sjongt my triennen yn it each De âlde swiete lieten fan syn bertegrûn Al hie dy bertegrûn gjin bliksem oan te bieden Al kaam de leafde fan ien kant, de dream wie ivich en konstant En dat gefoel is yn gjin oare baan te lieden Want yn har gastarbeidersflat besjonge Sem en Mohammed De gouden loft oer Bosporus en Dardanellen Al wie de earmoed dêr har jok en binn` de dagen fan gelok Ek maklik op de fingers fan ien hân te tellen En Friezen fier yn Kanada, dy `t is as wyn en druven ha En einliks net nei the old country werom ta wolle Sitte by sûkerbôle gear en oer dagen fan alear Is der gjin moai ferhaal of sentiment te folle It is by heech en leech de âlde leafde dy `t wer boppe driuwt En sels de krisisjierren wurde romantyk Al leit de wierheid even oars, `t is nuver mar men bliuwt In libben lang ûnwennich fan in âlde kyk Wat ek wrange redens foar de skieding binne Jo krije `n man wol út in lân, jo krije `n lân net út in man Wêr hat sa `n heitelân dat einliks oan fertsjinne? Man en land Je krijgt een man wel uit een land, je krijgt een land niet uit een man Waar heeft zo`n vaderland dat eigenlijk aan verdiend Het spuit zijn erfgenamen uit, het geeft zijn kinderen een schop en sluit De deuren voor die geen droog brood kunnen verdienen Zie ik ze staan in Rotterdan, Marino, Ali of Acham Met trieste ogen in een koud klimaat Dan denk ik zo stond ome Tsjip toen destijds op het emigrantenschip Op weg naar een godverlaten leegte op de kaart En nog steekt elk zijn eigen vaderland toch altijd weer omhoog En de ellende word vergeten en vergeven Al was het destijds armoedig, met zingt met tranen in de ogen De oude zoete liederen van zijn geboortegrond Al had die geboortegrond geen bliksem aan te bieden Al kwam de liefde van één kant, de droom was eeuwig en constant En dat gevoel is in geen andere baan te leiden Want in hun gastarbeidersflat bezingen Sem en Mohammed De gouden lucht over Bosporus en Dardanellen Al was de armoede daar hun..... en zijn de dagen van geluk Ook makelijk op de vingers van één hand te tellen En Friezen ver in Canada, die het als wijn en druiven hebben En eigenlijk niet naar the old country terug willen Zitten met suikerbrood.... en over de dagen van weleer Is daar geen mooi verhaal of sentiment te veel Is het bij hoog en laag de oude liefde die weer boven komt drijven En zelfs de crisijaren worden romantiek Al ligt de waarheid even anders, het is gek maar men blijft Een levenlang onwennig van een oude kiek Wat ook de wrange redens voor een scheiding zijn Je krijgt een man wel uit een land, je krijgt een land niet uit een man Waar heeft zo`n vaderland dat eigenlijk aan verdiend?