Danny Diëgo

Hallo iedereen,

Als beginnende zanger zal ik me even voorstellen. Ik ben dus Danny, geboren op 14 oktober 1983 in Delft. Als kind ging ik in ’s-Gravenzande naar school waar ik stiekem begon te zingen. Gewoon omdat ik dit leuk vond. Toen de leraren dit veel later door kregen, werd het pas echt leuk, want ik mocht de hoofdrol spelen in de schoolmusical. Lekker entertainen en het geluid van klappende handen smaakte naar meer.

Ik besloot zangles te nemen, maar dit hield niet lang stand. Toch wilde ik iets met zingen doen, waardoor ik vanaf mijn 9e tot mijn 11e jaar meezong in een kinderkoor. Podiumvrees kwam in mijn woordenboek niet voor en de wil om te entertainen werd alleen maar groter.

De jaren daarna heb ik eigenlijk verrassend weinig met muziek gedaan. Ik ben wel altijd een verschrikkelijke muziekliefhebber geweest. Van de muziek uit de jaren 50 tot aan de Nederlandstalige muziek van nu. Bij mij kun je met alles aankomen. Dit komt mede doordat ik 15 jaar in de horeca heb gewerkt. Natuurlijk zong ik daar af en toe wel, maar mijn prioriteit lag daar niet.

Ik zong vaak nummers uit de jazzindustrie. Michael Bublé is toch wel een van mijn grootste voorbeelden. Daardoor is het balletje ook weer gaan rollen. Mensen zeiden me namelijk vaak: “Danny hier moet je echt iets mee doen. Waarom ga je niet op zangles?”

Ik was daar eigenlijk nooit zo mee bezig totdat ik een keer in een klein kroegje in Leeuwarden de microfoon pakte en een Nederlands nummer zong. Mensen reageerde zo enthousiast. Ik ervoer weer dat gevoel dat ik voelde als klein jongetje op het podium tijdens de schoolmusical. Ik heb toen besloten er weer voor te gaan. En dit keer met Nederlandstalige muziek. Dat voelt gewoon ontzettend goed.

Naast de muziekindustrie, heb ik ook kennis mogen maken met de modellenwereld. Je kent dat wel als je de mazzel hebt dat je de pubertijd doorloopt zonder puistjes, je weleens gevraagd wordt voor kleine modellenklusjes. Dit heeft zich nu ontpopt tot een commerciële modellencarrière. Ook hierbij waren het de mensen om me heen die me vertelde dat ik hier meer mee moest doen. Ik denk dat ik daar te nuchter voor was. Ik vond het allemaal wel prima.

Ondanks dat ik vrij klein ben voor de modellenindustrie, werd ik gevraagd voor een modeshow. Ik besloot dit aanbod aan te pakken, want ik had toch niets te verliezen. De reacties waren enthousiast. Ik kwam daar ook de juiste mensen tegen die me hebben geïntroduceerd bij een modellenbureau. Vanaf dat moment is het allemaal best snel gegaan. Ik kreeg veel werk. Ik vond het heerlijk, want het voelde als een stukje ontspanning. Ik had namelijk een vrij hectisch leven doordat ik mijn horeca-ervaringen had uitgebreid met een eigen nachtclub.

Met de horeca ben ik inmiddels gestopt, omdat ik wil werken aan een nieuwe carrière. Muziek maken is namelijk wat ik het liefst doe.

Music feels like happiness