Nu ik eindelijk samen met je leef en voor 't moment van afscheid weet,
als ik u je nu ook nog mijn vrijheid zeg jij of er niets overbleef.
Want iemand die ik niet meer ben, een leven dat ik niet meer ken,
verdriet waar ik niet voor geboren ben, een leven dat ik niet meer ken.
Zelfs ik je nu verloren ben.

Het duurde zeven jaar en nu lijkt het me raar dat je zonder bezwaar zegt:
"tot kijk dan maar. Vergeet het maar, denk maar niet aan die zeven jaar"
We leken voor elkaar lang een prachtig paar tot je zei;"Tot kijk.Vergeet het maar."

Ik weet je hebt mij wel bemind, maar nu jij dan ondervindt;
liefde vergaat soms in de zomerwind zeg jij "je blijft mijn beste vriend"
en dat is 't einde neem ik aan, want uit dat woord moet ik verstaan,
dat onherroepelijk blijft vast bestaan,
dat jij besluit om weg te gaan.

Het duurde zeven jaar en nu lijkt het me raar dat je zonder bezwaar zegt:
"tot kijk dan maar. Vergeet het maar, denk maar niet aan die zeven jaar"
We leken voor elkaar lang een prachtig paar tot je zei; "Tot kijk.Vergeet het maar."

Al doet zo'n afscheid me wel pijn, al zal je beeld vervlogen zijn,
al zet je me mooi voor harlekijn, je zal altijd welkom zin;

Het duurde zeven jaar en nu lijkt het me raar dat je zonder bezwaar zegt:
"tot kijk dan maar.Vergeet het maar, denk maar niet aan die zeven jaar"
We leken voor elkaar lang een prachtig paar tot je zei; "Tot kijk. Vergeet het maar."