Claire

Reeds tijdens haar humaniora luisterde Claire als solist en voorzanger de misvieringen op. Haar zangtalent kwam tot uiting in de KLJ (Katholieke Landelijke Jeugd). Ze verzorgde voor deze en andere jeugdbewegingen optredens en zong ook op feesten. Daarbij begeleidde ze zichzelf op een klassieke gitaar. Door deel te nemen aan zangwedstrijden, op te treden in het voorprogramma van kleinkunstfestivals en bij andere gelegenheden (zoals voor gehandicapten), viel de zangeres steeds meer op en werd ze in ruimere kring bekend.

Rond 1970 mocht ze het voorprogramma verzorgen van Miel Cools, Will Ferdy en van Willem Vermandere. Nog in dezelfde periode vond Claire een begeleidingsgroep in het Meens kleinkunstensemble Terpsichoree. Met deze groep nam ze ook een single op. Die flopte echter en al na een jaar verliet ze wegens muzikale meningsverschillen het ensemble. Hierna volgden nog enkele optredens met De Vaganten, samen met Lea Couzin en Marleen. In 1972 trad Claire zelfs op in de gevangenis van Gent. Het optreden maakte deel uit van een gevangenisshow, die nadien nog in verschillende andere Belgische gevangenissen werd opgevoerd. Naast zang omvatte de show ook voordracht, sketches, kolder, enz. In deze shows bracht Claire onder meer ook een versie van Suzanne van Leonard Cohen. In 1973 behaalde ze met dit lied een tweede plaats – na Sofie - in de Ontdek de ster-wedstrijd op de BRT. Eerder dat jaar was ze al eens tweede geworden in het programma Singe Sange Jo, een onderdeel van Tienerklanken waarbij alleen artiesten met Nederlandstalig oeuvre aan bod kwamen en met als presentator Jo met de Banjo (Jo De Clercq). Tussenin bleef ze nog plaatselijk optreden.

Claire wilde nu van zingen haar beroep maken en tegelijk van kleinkunst overschakelen naar het luisterlied. Ook wilde ze graag een plaat opnemen. Een West-Vlaamse zakenman werd haar manager en bracht haar in contact met Walter Ertvelt. Deze Gentse tekstschrijver en producer nam met haar "Vreemde Vogels" op, zijn Nederlandstalige bewerking van het nummer Rhinestone Cowboy van Larry Weiss, een wereldhit destijds van Glen Campbell. Een eerste versie die het origineel dicht benaderde werd niet weerhouden, hoewel nogal wat bekende namen meewerkten. Zo was het arrangement van Luc Smets, destijds zanger bij The Pebbles, en deden de zussen Patricia, Bianca en Stella Maessen, die de op dat moment bekende meidengroep Hearts of Soul vormden, de achtergrondzang. Martin De Haeck, huisarrangeur en -producer bij Monopole Records, werd bij het project betrokken en nam samen met Walter Ertvelt en de zussen Maessen een nieuwe versie op van "Vreemde Vogels". Deze versie werd een grote hit. In korte tijd werden 70.000 exemplaren verkocht. In juli-augustus 1975 stond de single een week op nummer 1 in de BRT Vlaamse top-10 en vijf weken in de BRT Top 30. In Nederland werd het geen hit.

In de daarop volgende jaren verschenen nog diverse singles, waarvan ook "Op de purp're hei" (met Henk van Montfoort) een topper werd. Met deze bewerking van een lied van Armand Preud'homme stond Claire twee weken op de hoogste plaats van de BRT Vlaamse top-10. Met "Nostalgie" (weliswaar op dat moment nog niet op plaat uitgebracht) won Claire in 1976 de Gouden Sirene, het tornooi van het Belgische lied.

In 1978 verscheen de elpee, Luister naar mij. Hierop stonden zes nieuwe nummers die eerder nog niet op single waren verschenen. Ook verschenen nummers van Claire op diverse verzamelplaten.

De nummers in Claires repertoire waren meestal covers (eigen versies) van Amerikaanse en Franstalige nummers, maar ook Nederlandstalige nummers zoals bijvoorbeeld van Jan Puimège. Overigens werden diverse nummers die ze tijdens haar optredens ten gehore bracht nooit opgenomen.

Overal in Vlaanderen stond de zangeres op het podium en ze verkocht heel wat platen. Haar ouders - bekende melkventers in Claires thuisdorp Deerlijk - hadden hier een groot aandeel in: op hun klantenronde verkochten ze platen en deelden foto’s uit met de beeltenis van hun dochter.

Rond 1980 hield Claire het voor gezien in de showbizz, naar eigen zeggen omdat ze er nooit haar draai kon vinden. Professioneel zangeres worden trok haar niet meer aan. Ze was trouwens al die tijd bij De Post blijven werken als bediende. Claire stortte zich nu op het huwelijk en het gezinsleven en vestigde zich te Hofstade (Oost-Vlaanderen). Samen met haar man en een bevriend paar kwam zij in 1992 op 39-jarige leeftijd om het leven bij een verkeersongeval in Buggenhout.

bron Wikipedia