Bram Vermeulen
Bram Vermeulen - de schepping deel 1 songtekst
Je score:
Hij loopt door de gang Hij klimt de trap op Hij loopt door de kamer boven Met de kasten met boeken Met de oude ronde tafel Met de lage lamp, de felle lage lamp Hij loopt door de gang Hij opent de deur Hij is in de slaapkamer Met het grote houten bed Met het Engelse behang Met de grote bloemen De grote felle bloemen Hij opent het raam Hij ruikt de lucht Hij kijkt naar de weilanden Met de wolken erboven In die wolken erboven Vliegen twee witte zwanen Je kan ze horen gaan Je kan ze horen gaan En het is goed zo Het is goed zo Alles is goed Hij loopt in de hal Hij opent de deur Hij loopt de tuin door Met de drie hoge bomen Met de wind in de takken Met het natte gras Het lange natte gras Hij wandelt het pad Hij opent de deur Hij is in zijn werkkamer Waar zijn piano staat Hij opent de klep Hij zet zich op de kruk En hij speelt Ik kan hem horen spelen En het is goed zo Het is goed zo Alles is goed Hij wandelt het pad terug naar het huis en zei zit aan de keukentafel. Ze rookt een sigaret. Lelijk betrapt! Ja. Hij wil haar even aanraken en dan, en dan voor het eerst deze reis is denken alleen niet voldoende. Hij wil haar alleen maar even aanraken. Even zijn hand op haar schouder. Dat is alles. Maar dit is niks zo. Dit is niks zo. Helemaal niks Een man van in de vijftig In een pak Die vecht tegen zijn tranen In een coupé Van de trein naar Den Haag Begrijpt u nu hoe belangrijk het is, dat de trein leegblijft. Heemstede-Aerdenhout meldt de speaker. Het station. Precies als hij zit te huilen. Hij besluit meteen tot methode drie. Methode drie: Schoenen uit. Voeten op de bank, vlak naast de deur, zodat je de hele boel blokkeert. Kranten uitspreiden over alle stoelen en ook nog een boek lezen. Daar komt niemand omheen. Maar dan zal je zien dat er een jonge vrouw zijn coupé binnenstapt, over zijn benen heenstapt, zijn kranten opzij schuift, tegen zijn jasje aan gaat zitten, zijn kastje,zijn koffertje dichtdoet. Ze slaat haar lange nylon benen over elkaar. En bijna meteen hoort hij zichzelf beweren dat hij op weg naar Parijs is, naar de opening van zijn expositie. Hij is schilder. Hij is wereldberoemd schilder eigenlijk. In Frankrijk is hij al helemaal doorgebroken. De ambassadeur komt kijken. De hele Europese Commissie die komt. Het Franse journaal komt filmen. Het Guggenheim-museum is zeer geïnteresseerd in zijn werk en Londen roept. Parijs, Berlijn, Stockholm. Het kan niet op. Het gaat steeds beter met hem. Hij hoort zichzelf praten, zeg. Hij kan niet meer stoppen. Hij moet hier weg. Hij moet hier weg. Hij moet hier weg. Hij zegt: neemt u me niet kwalijk, zou u even op mijn spullen willen passen.