Hij loopt door de gang
Hij klimt de trap op
Hij loopt door de kamer boven
Met de kasten met boeken
Met de oude ronde tafel
Met de lage lamp, de felle lage lamp

Hij loopt door de gang
Hij opent de deur
Hij is in de slaapkamer
Met het grote houten bed
Met het Engelse behang
Met de grote bloemen
De grote felle bloemen

Hij opent het raam
Hij ruikt de lucht
Hij kijkt naar de weilanden
Met de wolken erboven
In die wolken erboven
Vliegen twee witte zwanen
Je kan ze horen gaan 
Je kan ze horen gaan
En het is goed zo
Het is goed zo
Alles is goed

Hij loopt in de hal
Hij opent de deur
Hij loopt de tuin door
Met de drie hoge bomen
Met de wind in de takken
Met het natte gras
Het lange natte gras

Hij wandelt het pad
Hij opent de deur
Hij is in zijn werkkamer
Waar zijn piano staat
Hij opent de klep
Hij zet zich op de kruk
En hij speelt
Ik kan hem horen spelen

En het is goed zo
Het is goed zo
Alles is goed

Hij wandelt het pad terug naar het huis en zei zit aan de keukentafel. Ze rookt een sigaret. Lelijk betrapt! Ja. Hij wil haar even aanraken en dan, en dan voor het eerst deze reis is denken alleen niet voldoende. Hij wil haar alleen maar even aanraken. Even zijn hand op haar schouder. Dat is alles. Maar dit is niks zo. Dit is niks zo. Helemaal niks

Een man van in de vijftig 
In een pak
Die vecht tegen zijn tranen
In een coupé 
Van de trein naar Den Haag

Begrijpt u nu hoe belangrijk het is, dat de trein leegblijft. Heemstede-Aerdenhout meldt de speaker. Het station. Precies als hij zit te huilen. Hij besluit meteen tot methode drie. Methode drie: Schoenen uit. Voeten op de bank, vlak naast de deur, zodat je de hele boel blokkeert. Kranten uitspreiden over alle stoelen en ook nog een boek lezen. Daar komt niemand omheen. Maar dan zal je zien dat er een jonge vrouw zijn coupé binnenstapt, over zijn benen heenstapt, zijn kranten opzij schuift, tegen zijn jasje aan gaat zitten, zijn kastje,zijn koffertje dichtdoet. Ze slaat haar lange nylon benen over elkaar. En bijna meteen hoort hij zichzelf beweren dat hij op weg naar Parijs is, naar de opening van zijn expositie. Hij is schilder. Hij is wereldberoemd schilder eigenlijk. In Frankrijk is hij al helemaal doorgebroken. De ambassadeur komt kijken. De hele Europese Commissie die komt. Het Franse journaal komt filmen. Het Guggenheim-museum is zeer geïnteresseerd in zijn werk en Londen roept. Parijs, Berlijn, Stockholm. Het kan niet op. Het gaat steeds beter met hem. Hij hoort zichzelf praten, zeg. Hij kan niet meer stoppen. Hij moet hier weg. Hij moet hier weg. Hij moet hier weg. Hij zegt: neemt u me niet kwalijk, zou u even op mijn spullen willen passen.