Berry Grimm

BIO Berry Grimm
Werner Vermeulen is zijn echte naam. Hij werd geboren op 18/03/1958.
Van 1978 tot 2001 was hij één van vele SABENA medewerkers (tot aan de sluiting) Daarna was hij 6 jaar werkzaam bij een beroepsfederatie als consulent sociale wetgeving.
Muziek spelen zat er van jongs af aan in. Toen Werner 9 jaar was begon hij notenleer en gitaar te studeren.
Enkele jaren later werden zijn ouders huisbewaarder van de muziekacademie van Etterbeek
Met enkele kameraden richtte Werner toen een jazzcombo op. Drum, Dwarsfluit, Gitaar met hem op de Basgitaar. Repeteren deden ze in de lokalen van de academie. Hun eerste “officiële” optreden was in…. de garage van de ouders van de gitarist Dolf Hana. Geweldig succes! Natuurlijk:… Het publiek bestond uit de ouders, broers, zusters en enkele vrienden. Een bandnaam hadden ze niet. Ze konden enkele keren optreden in hun respectievelijke scholen. Iets daarna is iedereen hub eigen weg gegaan. Daarna speelde Werner nog als gitarist mee in diverse balorkesten waaronder 1 ½ jaar bij The Spacelights, één van de toen bekendste balorkesten in en rond het Vilvoordse.

Daarna werd het iets kalmer op muzijaal vlak tot hij vernam dat Piet, één van zijn goede vrienden (en nog steeds) uit het West-Vlaamse Westouter (geboortedorp van zijn ouders), ging trouwen. Hij heeft toen terug de gitaar ter hand genomen, enkele maanden goed geoefend om toch zonder al te veel haperingen de trouwmis op te luisteren met klassieke werken voor gitaar van Bach en Villa-Lobos. En sindsdien is het voor hem niet echt meer stilgevallen.

Diezelfde Piet vroeg hem of hij niet wou meedoen aan hun jaarlijkse zangcrochet. Een crochet waar iedereen die in Westouter woonde mocht aan meedoen. Met alle mogelijke argumentaties heeft hij geprobeerd om daaronder uit te geraken. Zijn argumenten: “Ik heb nog nooit gezongen ” of ook “ Ik woon hier toch niet” mochten niet baten.. In een platenzaak in Nederland vond hij, toen nog op cassette een muziekband van New York, New York van Frank Sinatra. Uren en dagenlang geoefend. De grote dag brak aan. Iedereen die hij kende wou hem op hun manier geruststellen. Zo van: heb je niet teveel zenuwen? Hier drink nog wat, je moet u dat niet aantrekken jong, het is toch maar onder ons enz…. . Het mocht allemaal niet baten. Met knikkende knieën en druipnat van het angstzweet heeft hij zijn ding gedaan. Een paar uur later kwam de jury met de resultaten. Toen ze aan de top drie kwamen stond hij er tot zijn grote verrassing nog tussen. Toen hij dan als laatste werd afgeroepen besefte hij dat hij gewonnen had. In het nabijgelegen café met de toepasselijke naam “De Vaderlander” hebben ze er met z’n allen nog een serieuze pot op gedronken. We schrijven juni 1985.

In september van dat zelfde jaar heeft hij zich, op aanraden van een paar mensen, die het kunnen weten, ingeschreven in de muziekacademie van Etterbeek voor zangles. (zijn ouders waren toen al op pensioen) (zie hoger). In die periode waren de Soundmixshows een echte hype, mede door de gelijknamige Hennie Huysman shows op televisie. Elke vrijdag, zaterdag en zondag was hij wel ergens te vinden op één van de ontelbare soundmixwedstrijden die in heel Vlaanderen werden georganiseerd. Ondertussen was hij druk bezig om zijn repertoire uit te breiden omdat hij ook avondvullend wou werken. Hij kocht zich een bescheiden muziekinstallatie. Zijn eerste “echte” zangoptreden was in een restaurant in Vilvoorde. De eigenaar was zo goed om in te gaan op zijn voorstel om in zijn zaak een diner/dansant te organiseren. Hij weet niet meer hoeveel reservaties er precies waren maar de zaak zat toch voor 3/4e vol. Tot zijn groot jolijt werd er tussen de menugangen door lustig op los gedanst. Die vriendelijke man heeft dit concept maandelijks blijven organiseren. Het eerste jaar telkens met Werner als entertainer. Van het één kwam het andere. Met een referentie als deze kon hij verder op prospectie gaan. Het eerste jubileumfeest, het eerste bal, de zondagnamiddagoptredens in Overmere-Donk… Het ging alsmaar in stijgende lijn. In die periode werd ook een artiestennaam bedacht. Het lag voor de hand. Op dat moment woonde Werner in Grimbergen. Bergen werd Berry en Grim werd Grimm. Het had dus helemaal niets te maken met de fameuze gebroeders Grimm!
Jaren vlogen voorbij. Tot in 2006 het plan werd opgevat om een eerste cd op te nemen. Samen met Sven, een briljante toetsenman van toen 18 jaar werden er een aantal nummers gekozen, ze doen de repetitieruimte in en nemen alles in juli van dat jaar op. Allemaal life ingespeeld door Sven. Via een aantal omwegen is deze cd ook terechtgekomen bij Marijn De Valck. Op een dag kreeg hij van Marijn een mail. Daarin raadde hij hem aan om ook het country genre aan zijn repertoire toe te voegen. Hij heeft daarna nog het grote genoegen gehad om Marijn te kunnen ontmoeten na één van zijn optredens. Ongeveer twee uur lang heeft Marijn Berry een aantal waardevolle tips en tricks aangereikt die hem ontzettend geholpen hebben en nog steeds doen. Bedankt daarvoor Marijn!
Sindsdien heeft hij inderdaad intensief naar country muziek beginnen luisteren. Nu, een 200-tal countrynummers later treed Berry regelmatig op voor countryclubs. Een heel aangenaam en dankbaar publiek, die line dansers. Van het eerste tot het laatste nummer staan ze onvermoeibaar op de dansvloer. Een nieuwe wereld ging voor Berry open.

In 2008 besloot hij de stap te zetten naar professioneel Zanger/muzikant. Omstandigheden hebben hem geholpen om die belangrijke beslissing te nemen. Vanaf die dag maakt hij alleen nog muziek. Tot op heden blijkt het voor hem nog altijd de "juiste" beslissing te zijn geweest. Nog steeds ervaar hij de “track” van die eerste keer. Elk optreden wordt telkens een waar feest...: dansavonden, voor line-dansclubs, namiddagen in rusthuizen. Kortom: waar hij ook komt: steeds vlieg hij er met veel enthousiasme in.

Muzikale groeten,
Véronique zijn grootste fan