Ik zing soms voor mezelf alleen
voor ieder, iedereen.
Zij voelen 't rijtend branden niet
de vrouwen die ik bezing.
Zij branden' smeulend vuurtje niet
de meisjes die ik bespeel.
En heb ik goesting
dan laat ik me sterven in mijn lied
voor vorst en vaderland,
als een grote koene held
met een ereteken in de hand,
met een ereteken in de hand.
Maar mijn herinnering
neem ik nooit, nooit mee.
Ze was zo mooi
toen zij haar vlechten droeg
en prompt haar zestien jaren.
Ik wilde toen een ridder zijn
en vechten voor haar eer,
een mandarijntje uit haar maken
en dan nog veel meer,
een mandarijntje uit haar maken
en dan nog veel meer,
en dan nog veel meer,
en dan nog veel meer.




Zang, tekst en muziek Antoon De Candt