Antoon Decandt

Antoon DECANDT (Wevelgem, 13.4.1939 - Montaignes, 9.10.1966), die zichzelf 'Vlaams poëet' noemde en in die hoedanigheid als enige Belg een plaatje mocht opnemen bij de Nederlandse Studenten Grammofoonplaten Industrie (NSGI).
Hij werd ontdekt door het tijdschrift West-Vlaanderen, dat heel wat bijdragen aan hem wijdde en hem bij enkele Vlaamse letterkundigen introduceerde, die hem op hun beurt teksten bezorgden.
Een strengere zelfdiscipline en soberheid, zowel in repertoire als verschijning, een meer kritische selectie en een grotere waarachtigheid hadden hem in korte tijd naar de zo goed als onbedreigde top van Ferdy-Cools-Raspoet-Van der Goten kunnen brengen, maar een auto-ongeval in de buurt van Parijs besliste er anders over.
Twee jaar voor zijn dood, (auto-ongeval in de buurt van Parijs) schreef Johan Anthierens over hem in Keurkorf luisterliedjes: Chansons moet je horen. En zien zingen.
Op papier schrompelen ze vlug tot rommelige rijmelarijtjes. De chansons van Antoon kende ik van horen en zien zingen en ik was, zoals de meeste 'deskundigen', niet overtuigd. Nu ik zijn liedjes lees, weet ik dat hij als liedjesschrijver tot de elite behoort. Alleen, er hapert wat aan zijn voordracht en voorkomen.