Liep ik in het voetspoor van Villon verloren;
beroepsboe  dichter, dwepende bandiet.
Zullen de 13 kogels mij doorboren,
mijn schaarse vrienden, ach ik weet het niet.

Maar moest de prince mij genadig wezen
zoals een vorst Villon genadig was,
in oud François zou ik het boek herlezen
waarin ik voor 't eerst Villons balladen las.

Ballade des pendus
Hommes ici n’a point de moquerie
mais priez Dieu que tous nous
veuille absoudre,
mais priez Dieu que tous nous
veuille absoudre.

En zingen zou ik onhoorbaar in mezelven
verrukt weerom door het volle leven gaan,
de Scheldehemels om mijn wezen laten welven,
bewust om dit volmaakt vernieuwd bestaan,
bewust om dit volmaakt vernieuwd bestaan.

Dies prince wil genadelijk gedogen
dat ik zo grenzeloos veel van het leven hou
en dat ik met een doodskop voor mijn ogen 
nog dromen durf van kinderen en vrouw,
kinderen en vrouw




Zang en Muziek Antoon De Candt