Anne Clark
Anne Clark - Our darkness Nederlandse vertaling songtekst
Je score:
Our darkness
Je zou met me door deze stadsnachtmerries lopen En we zouden er over praten met idealistische zekerheid Dat het ons niet zou verscheuren We zouden onze handen boven het zwarte water houden Maar er is geen plek voor idealen op deze machine-achtige plek En nu ben je weg Door een smerig raam dat ik niet schoon kan houden Door een dikke rook die de zon heeft opgeslokt Je bent nergens te zien Denk je dat onze verlangens nog steeds branden Ik denk dat het die verlangens zijn die ons hebben verscheurd Er moet passie zijn Passie om te leven, te overleven En dat betekent loslaten Iedereen heeft een wapen om je te bevechten Om je mee te slaan als je in de put zit Er waren te veel verschillen tussen ons Twijfel de hele tijd Ben de hele tijd bang Twijfel de hele tijd Ben de hele tijd bang Dat wij, zoals deze stadse nachtmerries Elkaars luchten zwart zullen maken Toen we langs de metrostations liepen Probeerden we ons lot te negeren Ons lot van geschreven bedreigingen op eindeloze muren Ongerechtvaardigde misdaden, overgedragen in gesmoorde telefoongesprekken Zou je met me mee willen lopen door de stromende regen Vroeger mengde het zich met onze tranen Toen droogde de hoop op die we hebben achtergalten Het regent nu alleen maar harden
Our darkness
Through these city nightmares you'd walk with me And we'd talk of it with idealistic assurance That it wouldn't tear us apart We'd keep our heads above the blackened water But there's no room for ideals in this mechanical place And you're gone now Through a grimy window that I can't keep clean Through billowing smoke that's swallowed the sun You're nowhere to be seen Do you think our desires still burn I guess it was desires that tore us apart There has to be passion A passion for living, surviving And that means detachment Everybody has a weapon to fight you with To beat you with when you are down There were too many defences between us Doubting all the time, fearing all the time Doubting all the time, fearing all the time That like these urban nightmares We'd blacken each other's skies When we passed the subway We tried to ignore our fate there Of written threats on endless walls Unjustified crimes carried on stifled calls Would you walk with me now through this pouring rain It used to mingle with our tears Then dry with the hopes that we left behind It rains even harder now