Jacques Brel

Jacques Brel - Vivre debout Nederlandse vertaling songtekst

Je score:

Rechtop te leven

Dan verbergen we ons
als de wind opsteekt
uit angst dat hij ons voortduwt
naar een te harde strijd.
Dan verbergen we ons,
in elke nieuw geboren liefde
die ons zegt, na de andere,
“ik ben de zekerheid”.
Dan verbergen we ons,
dat onze schaduw een moment,
om beter de angst te ontvluchten,
de schaduw van een kind is;
de schaduw van gewoontes
in ons geplant
toen we twintig waren
Zou het onmogelijk zijn om rechtop te leven?
Dan knielen we
half gevallen
onder het ongelooflijke gewicht
van onze ingebeelde kruizen.
Dan knielen we
opnieuw gevallen
door groot te zijn geweest
in de ruimte van een spiegel.
Dan knielen we
terwijl onze hoop
zich beperkt tot bidden,
terwijl het te laat is
om nog te kunnen winnen
bij al die ontmoetingen
die we gemist hebben.
Zou het onmogelijk zijn om rechtop te leven?
Dan leggen we ons te neer
voor elke verliefdheid
voor elke avontuurtje
aan wie je zegt: altijd.
Dan leggen we ons te neer
om beter je hoofd te verliezen
om beter de verveling te verbranden
in een spiegeling van liefde.
Dan leggen we ons te neer
van het verlangen dat ophoudt
om de dag te verlengen
om onze staat te verbeteren
voor de dood die zich klaar maakt,
om te zijn, tot aan het einde,
onze eigen nederlaag.
Zou het onmogelijk zijn om rechtop te leven?

Vivre debout

Voilà que l'on se cache
Quand se lève le vent
De peur qu'il ne nous pousse
Vers des combats trop rudes
Voilà que l'on se cache
Dans chaque amour naissant
Qui nous dit après l'autre
Je suis la certitude
Voilà que l'on se cache
Que notre ombre un instant
Pour mieux fuir l'inquiétude
Soit l'ombre d'un enfant
L'ombre des habitudes
Qu'on a plantées en nous
Quand nous avions vingt ans

Serait-il impossible de vivre debout

Voilà qu'on s'agenouille
D'être à moitié tombé
Sous l'incroyable poids
De nos croix illusoires
Voilà qu'on s'agenouille
Et déjà retombé
Pour avoir été grand
L'espace d'un miroir
Voilà qu'on s'agenouille
Alors que notre espoir
Se réduit à prier
Alors qu'il est trop tard
Qu'on ne peut plus gagner
A tous ces rendez-vous
Que nous avons manqués

Serait-il impossible de vivre debout

Voilà que l'on se couche
Pour la moindre amourette
Pour la moindre fleurette
A qui l'on dit toujours
Voilà que l'on se couche
Pour mieux perdre la tête
Pour mieux brûler l'ennui
A des reflets d'amour
Voilà que l'on se couche
De l'envie qui s'arrête
De prolonger le jour
Pour mieux faire notre cour
A la mort qui s'apprête
Pour être jusqu'au bout
Notre propre défaite

Serait-il impossible de vivre debout
Vind dit lied op:
bol.com
amazon.com

Copyrights:

Auteur: Jacques Brel, F. Rauber/J. Brel, François Rauber, F. Rauber & J. Brel, F. Rauber - J. Brel

Componist: François Rauber

Publisher: Barclay

Details:

Uitgegeven in: 1961

Taal: Frans

Vertalingen: Engels , Nederlands

Komt voor op: L'intégrale des albums originaux (2010) , Suivre l'étoile | Intégrale (2013) , Ne me quitte pas (2006)

Deel je mening

Dit formulier wordt beschermd door reCAPTCHA en de Google Privacy Policy en Servicevoorwaarden zijn daarbij van toepassing.

0 Reacties gevonden