Wim De Craene
Wim De Craene - Rozane Engelse vertaling songtekst
Je score:
Rozane
Do you remember that night, Rozane, that we together on the sidewalk That we laughed because crying hurt so much more than yelling That we tasted the jenever with that old, crazy Gust Though we knew that alcohol the pain sparks but not extinguishes I had liked to write something on the lining of your coat Where you can always find me if you want to have a drink How you past the wall walk straight into the house The backdoor is open, only the cat is at home Do you remember how I told how painful the farewell is How slowly a ship sets sail from shore, how long the waving is Until the ship becomes a dot, that completely disappears And how long you will still stay in the harbor pub Westeind. And when we said goodbye, I was damn sentimental I wanted to go to bed with you one last time and God, it was so close Nobody was that night, Rozane, as crazy as the two of us How weird it may seem, it wasn't all that bad. Only then I saw that Prinsenhof the name was of your street The street where you lived, the street with your face I remember the doorsteps and the swept clean sidewalks The baker on vacation with in front the pushcart From what happened back then nobody will ever hear It was cold there, Rozane, and we, we would say goodbye There were no geraniums, no street cat was there I had wanted to cry softly, but also that passed Rozane, Oh, Rozane, Oh, Rozane, Oh, Rozane. Oh, Rozane, Oh, Rozane, Ooooh, Rozane, Oh, Oh, Oh, Ooooh.
Rozane
Weet je nog die nacht, Rozane, dat we samen op de stoep Dat we lachten omdat huilen zoveel meer pijn doet dan geroep Dat we de jenever proefden bij die oude, gekke Gust Al wisten we dat alcohol de pijn laait maar niet blust. Ik had best iets willen schrijven op de voering van je jas Waar je me steeds kan vinden als je zin hebt in een glas Hoe je langs het muurtje zo binnen komt in huis De achterdeur staat open, alleen de poes is thuis. Weet je nog hoe ik vertelde hoe pijnlijk het afscheid is Hoe traag een schip de kaai afvaart, hoe lang het wuiven is Voordat het schip een stip wordt, dat helemaal verdwijnt En hoe lang je nog zal blijven in de havenkroeg Westeind. En toen we afscheid namen, was ik rotsentimenteel Ik wou voor ‘t laatst met jou naar bed en God, het scheelde echt niet veel Niemand was die nacht, Rozane, zo gek als wij, ons twee Hoe raar het ook mag lijken, 't viel allemaal wel mee. Toen zag ik pas dat Prinsenhof de naam was van de straat De straat waarin je woonde, de straat met jouw gelaat Ik herinner mij de stoepen en het schoongeveegd trottoir De bakker met vakantie met ervoor de voddenkar. Van wat er toen gebeurde zal niemand iets vernemen Het was er koud, Rozane, en wij, wij zouden afscheid nemen Er waren geen geraniums, geen straatmus was erbij Ik had zachtjes willen huilen, maar ook dat ging voorbij. Rozane, Oh, Rozane, Oh, Rozane, Oh, Rozane. Oh, Rozane, Oh, Rozane, Oooooh, Rozane. Oh, Oh, Oh, Ooooh.