Ziet gij aan het huisje der spoorwegbaan
Daar die wisselwachter staan
Hij is een man die vol vlijt
Hart en ziel aan den arbeid wijd
Neen zijn taak is niet zwaar
Maar ontzaglijk vol gevaar
Ene kleine onoplettendheid
Kost veel mensenlevens , welk een spijt

Daar klinkt nu juist een signaal
Twee sneltreinen die komen aan
En daar klinkt de tweede bel
Van zijn toestel
Twee treinen die in aantocht zijn
Hij schikt ze elk op hun lijn
En zo heeft hij met een vast gedacht
Zijne plicht volbracht

Ginds in de verte ontwaarde hij
t'Monster dat komt naderbij
Hij hoort het gegrol en gezucht
Ziet de rookzuil in de lucht
Maar op de zelfden stond
Zeeg hij schier van schrik ten grond
Zijn kindje een vijfjarige klein
Speelde op de spoorweglijn

Hij uitte een pijnlijke kreet
Die door merg en beenderen sneed
Zijn kind ter redding in de daad
Was het te laat
Hij dacht aan zijn plicht niet meer
En rukte den hefboom neer
En zuchtend rolde de trein
Op een andere lijn

Dan snelde hij gans ontzind
Naar zijn niets beseffend kind
Dat rustig en ongestoord
Op de spoorlijn speelde voort
Lachend en wenend tegelijk
Bibberend bleek als een lijk
Vluchtte hij met zijn kindje teer
Naar zijn spoorweghuisje weer

Plots hoorde hij een gekraak
Een huilend mensen - geslaak
De spoorwegramp was nu volbracht
Met ijzingwekkende kracht
En hij tuurde met een droevig gevoel 
Naar den vuurpoel

Kort nadien was tribunaal
In een ruime rechterszaal
Sprak de vader ter verdediging
Ik deed het voor mijn lieveling
Maar sprak de rechter gij moet
Zelfs uw eigen vlees en bloed
Opofferen voor uw plicht
Gij zijt schuldig en strafbaar daarbij

Twintig jaren tuchthuisstraf 
Kreeg de vader zo braaf
Twee rijkaards werden gedood
De ramp was groot
Nu knalt het oorlogsvuur
Mensenlevens uur na uur
Niemand die daar ooit gewis
Strafbaar voor is
          ------------------------------------