Eit er frøðið um Nornagest,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

tílíkum góðum gekk han næst,

-hvør ein sveinur geri so-

oksar tólv vóru leiddir á torg

og so fram á fríðu borg

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Kongur ætlar at høgga teir,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Tílíkum góðum gekk tað við gleim.

-hvør ein sveinur geri so-

Kongurin hjó so mikið høgg,

At blóðið dreiv við benjar døgg

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Allir duttu teir deyðir niður,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Øxin stóð í stokki við.

-hvør ein sveinur geri so-

Allir lovaðu hilmarhøgg,

blóðið dreiv um benjardøgg.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Har kom kall við høkjur tvær,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Studdist so fast á báðar tær.

-hvør ein sveinur geri so-

Kongurin kvøður kalli blíttt:

”Hví lovar tú ikki høggið mítt”

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Yvrið harra var høggið títt,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

í forðum sá eg vænari slíkt.

-hvør ein sveinur geri so-

Tá skalv bæði leyv og lund,

Sjurður høgg ormin í miðju sundur.”

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



”Kanst tú siga frá Sjurð svein,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

hann var frægur av fornum ein.”

-hvør ein sveinur geri so-

”Tað kann eg siga Sjurði frá,

tílikan eingin við eygum sá.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Høgni var ein heiðursmann,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Ljotan av lit so kendi eg hann.

-hvør ein sveinur geri so-

Gunnar var so reystur og ríkur,

fróður og blíður og Gunhild líkur.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Fróður og blíður og Gunhild líkur,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Seint man føðast annar slíkur.

-hvør ein sveinur geri so-

Faðir mín átti fríðdligt bú.

Fjól tað mikið um manga kú.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Eg sat á skógvi og goymdi hest,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Helst tá ið veðurið var best.

-hvør ein sveinur geri so-

Riðu teir um dikið heim,

Gunnar og Høgni og Sjúrður svein.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Ríðu teir um díkið tá,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Eg var sevin og sá hará.

-hvør ein sveinur geri so-

Gunnars hestur sprakk um fyrst,

Gunnar kandi væl tann dyst.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Høgna hestur sprakk um tá,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Grani fastur í feni lá.

-hvør ein sveinur geri so-

Sjúrðar hestur sprakk um síðst,

tá gav Guð mær goðan list.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Grani fell í fenið fast,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

galtagjørðin sundur brast.

-hvør ein sveinur geri so-

Allir stigu úr søðlum teir,

Gunnar, Høgni og Sjúrður svein.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-

Allir tuga á dýran hest,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Sjúrður tugar á teymar mest.

-hvør ein sveinur geri so-

Ofta havi eg um díkið trott

bæði dag og døkka nátt.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Gestur, ger mær viljan ein

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

tváa mín góða gangara rein'.

-hvør ein sveinur geri so-

Sylgjan, íð sundur brast fyri mær,

Hana, Gestur, gevi eg tær.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Riðu so fram at eina á,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Eingin kundi til manna sjá.

-hvør ein sveinur geri so-

Eg tváaði hans bróst og bringa rein',

hans lær og legg og langa bein.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Góðan gangara gjørdi eg rein',

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

síðan hevði meg Sjurður til svein. .

-hvør ein sveinur geri so-

Vær ríðum so fram á Fávnis ból,

Har skein gull sum geisar av sól.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Eg tók eitt hár av sama hesti,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

tað var sítt og vaxið mest.

-hvør ein sveinur geri so-

Tað var favn og feti sítt.

glógvaði rætt sum silvur hvítt.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Eg havi í forðum farið vítt,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Ei funnið ljós og lívið mítt.”

-hvør ein sveinur geri so-

Kongur gav honum skaft og skeið,

Og sjálvur segði han kalli leið.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



â€Í Fraklandi er vatnið vítt,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Har er ljós og lívið títt.”

-hvør ein sveinur geri so-

Leingi kavaði kurtis mann,

áður hann beint á blýggið fann.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-



Kørnar prestur skírði hann,

-tú tarvst onki ráð geva í vanda-

Tá leið lív sum ljósið brann.

-hvør ein sveinur geri so-

Tá ið ljós í lyktu var brent,

Tá var lív og levnað ent.

-Hvíta tjald nívir niður frammi.

Enn gellir lúður í stavni,

Kallur kom heim við ungum syni,

Kelling situr so hákonu blíð,

Hvíta tjald nívur niður frammi.-