Suzanne Vega
Suzanne Vega - The queen and the soldier Nederlandse vertaling songtekst
Je score:
The queen and the soldier
de soldaat kwam kloppen op de deur van de koningin, hij zei: "ik vecht niet meer voor jou" de koningin wist dat ze zijn gezicht ergens eerder had gezien, en langzaam liet ze hem binnen. hij zei: "ik heb gekeken naar je paleis hier boven op de heuvel, en ik heb me afgevraagd wie de vrouw is voor wie wij allen doden maar ik vertrek morgen en het maakt niet uit wat je doet, alleen eerst vraag ik je, waarom"? door de lange smalle gang werd hij geleid, in haar kamer met haar rode wandtapijt. en ze nam geen enkele keer de kroon van haar hoofd, ze vroeg hem om te gaan zitten. hij zei: " ik zie je nu en je ben zo jong, maar ik heb meer verloren oorlogen gezien dan ik gewonnen heb en heb het gevoel dat me zegt dat het alleen voor jou plezier is en ga je me nu vertellen waarom?" de jonge koningin, ze wierp hem een arrogante blik toe ze zei: "je zult het niet begrijpen, dat hoef je niet eens te proberen" maar haar gezicht was dan van een kind, en hij dacht dat ze zou huilen, maar ze sloot zichzelf af als een waaier Ze zei ik heb een geheime brandende bedreiging ingeslikt, het verslind me van binnen en ik heb vaak geleden. hij legde zijn hand op de boven op haar hoofd, en liet haar naar de grond buigen. En vertel me hoe hongerig ben je, Hoe zwak moet je je wel niet voelen Als je hier alleen leeft en je nooit in het openbaar te zien bent Maar ik zal niet meer op jou slagveld marcheren En hij nam haar naar het raam om haar te laten zien. En de zon was goud hoewel de lucht grijs was Ze wilde meer dan ze ooit kon zeggen Maar ze wist hoe het haar beangstigd had En ze draaide weg en zou nooit meer in zijn gezicht kijken Hij zei ik wil leven als een eerlijke man Krijgen wat ik verdien en alles geven wat ik kan. En te houden van een jonge vrouw die ik niet begrijp Uwe hoogheid jou wegen zijn heel raar. Maar de kroon was gevallen en ze dacht dat ze zou breken En ze stond daar beschaamd door de manier waarop haar hart gepijnigd was En ze nam hem naar de drempel en ze vroeg hem te wachten Ze zou maar een moment binnen zijn. Buiten in de verte werd haar bevel gehoord En de soldaat werd gedood, nog steeds wachtende op haar belofte. en terwijl de koningin voort ging worstelend in de eenzaamheid waar zij de voorkeur aan geeft ging de oorlog verder.
The queen and the soldier
The soldier came knocking upon the queen's door He said, "I am not fighting for you any more" The queen knew she'd seen his face someplace before And slowly she let him inside. He said, "I've watched your palace up here on the hill And I've wondered who's the woman for whom we all kill But I am leaving tomorrow and you can do what you will Only first I am asking you why." Down in the long narrow hall he was led Into her rooms with her tapestries red And she never once took the crown from her head She asked him there to sit down. He said, "I see you now, and you are so very young But I've seen more battles lost than I have battles won And I've got this intuition, says it's all for your fun And now will you tell me why?" The young queen, she fixed him with an arrogant eye She said, "You won't understand, and you may as well not try" But her face was a child's, and he thought she would cry But she closed herself up like a fan. And she said, "I've swallowed a secret burning thread It cuts me inside, and often I've bled" He laid his hand then on top of her head And he bowed her down to the ground. "Tell me how hungry are you? How weak you must feel As you are living here alone, and you are never revealed But I won't march again on your battlefield" And he took her to the window to see. And the sun, it was gold, though the sky, it was gray And she wanted more than she ever could say But she knew how it frightened her, and she turned away And would not look at his face again. And he said, "I want to live as an honest man To get all I deserve and to give all I can And to love a young woman who I don't understand Your highness, your ways are very strange." But the crown, it had fallen, and she thought she would break And she stood there, ashamed of the way her heart ached She took him to the doorstep and she asked him to wait She would only be a moment inside. Out in the distance her order was heard And the soldier was killed, still waiting for her word And while the queen went on strangeling in the solitude she preferred The battle continued on