Shania Twain
Shania Twain is geboren op 28 augustus 1965. Ze groeide op in Timmins, Ontario, Canada. Haar volledige naam is Eilleen Regina Edwards. Ze heeft 3 broers en een zus.
Toen Shania twee jaar was, gingen haar ouders scheiden. Haar moeder hertrouwde met Jerry Twain, een Ojibwa-indiaan. Hij adopteerde Eilleen en voedde haar op. Later nam ze zijn achternaam aan.
Shania Twain begon haar carrière als country-zangeres. Haar eigen naam, Eilleen Twain, veranderde ze in Shania Twain. Shania betekent 'Ik ben onderweg/op weg' in de taal van de Ojibwa-indianen. Ze ging inderdaad al vroeg op weg, want vanaf haar achtste jaar trad ze op in allerlei clubs, gemeenschapshuizen en voor radiostations. Vader en moeder Twain leefden in armoede. Er was geen geld voor speelgoed.
Toen ze 21 jaar was verloor ze beide ouders door een auto-ongeluk. Ze kreeg een jongere zus en twee jongere broers (13 en 14 jaar) om voor te zorgen. Ze kocht een huis en vervulde haar zuster/moederrol totdat haar broers en zus op eigen benen konden staan.
Door haar manager kwam Shania in contact met Norro Wilson en Buddy Canon van Mercury Records. De door haar opgenomen demo was redelijk overtuigend en leidde rechtstreeks tot de verschijning van haar eerste album in 1993. Dit album, Shania Twain genaamd, had weinig succes. Er stond slechts één nummer op dat door Shania zelf geschreven was, namelijk God Ain't Gonna Getcha for That. Later zou blijken dat ze met haar eigen nummers meer succes zou bereiken.
In 1993 ontmoette ze Robert John "Mutt" Lange, onder andere de producer van Bryan Adams. Samen met hem schreef ze verschillende nummers voor haar tweede album The Woman In Me. Na haar huwelijk met "Mutt" ging ze meer in de richting van de popmuziek. Samen met hem schreef ze nummers als Whose Bed Have Your Boots Been Under? en Any Man Of Mine. The Woman in Me was een schot in de roos (wereldwijd 12 miljoen verkochte exemplaren). Het zorgde voor verschillende nummer 1-hits in de VS en Canada. Ze ontving in 1996 een Grammy voor dit album.
Haar derde album Come On Over verkocht nog beter (41 miljoen exemplaren wereldwijd, waarvan 20 miljoen in de VS) en was dé grote doorbraak in 1997. Het is het op vier na best verkochte album aller tijden en het best verkochte album ooit door een vrouwelijke artiest. In Nederland stond het album tussen 1998 en 2000 132 weken lang in de Album Top 100, waarmee het op twee na het langst genoteerde album aller tijden (aan één stuk) in de lijst is. Het was de grote doorbraak met hits als You're Still The One, That Don't Impress Me Much en Man! I Feel Like a Woman!.
Na het album volgde een tour van bijna een jaar, met 161 shows. Van het concert in Dallas op 12 september 1998 werd een opname gemaakt, die op video en dvd verscheen onder de naam LIVE. De videoclips van Honey, I'm Home en Come On Over zijn gedurende dit concert opgenomen. Tijdens een concert in Ottawa trad een 14-jarig meisje met Shania op, omdat ze een radiowedstrijd had gewonnen. Zij is inmiddels bekend als Avril Lavigne.
In 2002 kwam ze met een nieuw album, Up!, dat in drie verschillende edities uitgebracht werd, namelijk een pop-, country- en wereldmuziekversie. Up! scoorde niet zo goed als Come on Over, maar viel niet tegen; het bleek met zo'n 12 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd een waardige opvolger. Shania gaf zelf al aan dat ze zich na het succes van Come on Over niet meer hoefde te bewijzen, zoals ze bij haar album The Woman in Me wel moest doen. Shania heeft echter wel in een interview gezegd dat ze wil dat mensen die het album kopen, in een tijd waarin men makkelijk gratis aan muziek kan komen, waar voor hun geld krijgen. Ze streeft nog wel naar beter, maar dan vooral voor haar fans.
Ook na Up! volgde een tour, die bijna een jaar duurde, met 113 shows in 13 verschillende landen. Dit keer werd ook Nederland aangedaan, met twee uitverkochte concerten in Ahoy Rotterdam. Op 27 juli 2003, een maand voordat de tour begon, werd er in Chicago al een gratis openluchtconcert gegeven ter promotie van het album en de tour. Dit concert verscheen op DVD met de naam Up! Live in Chicago. De videoclips van She's not just a pretty face en It only hurts when I'm breathing zijn op deze avond opgenomen.
In 2004 kreeg ze een ster op Canada's Walk of Fame. Ook werd er een Greatest Hits-album gelanceerd. Een ster op de Hollywood Walk of Fame liet tot 2011 op zich wachten.
In het voorjaar van 2011 vertoonde de Amerikaanse zender OWN de zesdelige televisieserie ' Why not? (with Shania Twain)' die Twain volgde met de verwerking van haar moeilijke jeugd en recente echtscheiding. Ook is te zien hoe haar nieuwe single tot stand gekomen is en hoe ze overweegt om opnieuw te gaan optreden in Las Vegas. Vanaf 1 december 2012 zal Shania Twain er twee jaar lang optreden in het Colosseum van Caesars Palace met haar show 'Still the One'.
In 2001 schonk ze het leven aan een zoon, Eja (spreek uit als het Engelse 'Asia') en verhuisde ze naar Zwitserland, nabij Montreux. Ook kocht Twain samen met haar man een ranch met schapen in Nieuw-Zeeland, bij Lake Wanaka. Het echtpaar wilde hier met name tijdens vakanties verblijven. Eind 2006 deed Shania haar riante Chateau "de Sully" in La Tour-de-Peilz van de hand. Een aantal kilometers verderop in Corseaux (eveneens aan het meer van Genève) kocht ze een kleiner huis en ze bleef met haar man en zoontje Eja in Zwitserland wonen. Als reden voor de verkoop werden rust, privacy en de zo door Shania geliefde paardensport genoemd.
Op 15 mei 2008 maakte Twains manager bekend dat Mutt en zij na een huwelijk van 14 jaar gingen scheiden. Twee jaar daarvoor had Twain tijdens een interview laten weten, dat de roem die zij kreeg haar huwelijk bepaald geen goed had gedaan. Robert bleek een relatie te hebben met Marie-Anne Thiébaud, een toenmalige werknemer van de zangeres.
Op 1 januari 2011 hertrouwde Shania Twain in Puerto Rico met Frédéric Thiébaud, die inmiddels gescheiden was van Marie-Anne, de minnares van Shania's ex.
In het voorjaar van 2011 geeft uitgever Atria Books een biografie uit over Twain. Daarin komt onder meer haar doorbraak in de muziekindustrie, haar moeilijke jeugd en de recente scheiding van haar echtgenoot.