Een vreemde man komt binnen in de trein ,
hij nestelt zich te zetel tegenover mij.
Zijn ogen dwalen op en neer, 't doet bijna pijn ,
niemand heeft het in de gaten, alleen ik en hij .
 
En de angst sluipt langzaam binnen ,
'k verdiep me echt in alles wat gebeuren kan .
Ja, de spanning kan beginnen ,
hij stopt niet: 't is een akelige man.
 
Hij gluurt, hij gluurt , een uur heeft het geduurd ,
'n blik die steeds weerspiegelt in de ruit.
Hij gluurt, hij gluurt , hij staat op, komt in de buurt ,
't is zijn eindstation; hij grinnikt en stapt uit.
 
 
Een knappe gast komt binnen in de trein ,
hij nestelt zich te zetel tegenover mij.
Zijn ogen dwalen op en neer, dat vind ik fijn ,
niemand heeft het in de gaten, alleen ik en hij .
 
En de vlinders komen binnen ,
ik zou wel willen vragen: waar moet jij naar toe .
Ja, de liefde kan beginnen ,
'k wil wel praten maar ik weet gewoon niet hoe.
 
Hij gluurt, hij gluurt , een uur heeft het geduurd ,
  z'n blik die steeds weerspiegelt in de ruit .
Hij gluurt, hij gluurt, kwam hij maar in de buurt
en gelukkig stapt hij nu toch nog niet uit.
 
Nu zitten wij hier samen in de trein ,
een jongedame zit te zetel tegenover mij.
Haar ogen dwalen naar mijn lief, dat doet me pijn ,
niemand heeft het in de gaten, alleen ik en zij .
 
En de strijd kan nu beginnen ,
ik denk nu echt aan alles wat gebeuren kan.
Ja, het borrelt hier van binnen ,
ze flirt, ze lacht, ze praat maar door en door.
 
Ze gluurt, ze gluurt , een uur heeft het geduurd,
  haar blik die steeds weerspiegelt in de ruit.
Ze gluurt, ze gluurt , komt langzaam in zijn buurt ,
ze grinnikt en ze stappen samen uit,
ze grinnikt en ze stappen samen uit,
ze grinnikt en ze stappen samen uit.