God, zegen de Hongaren met goede zin en overvloed,
Reik hun uw  beschermende arm,
als ze strijden met de vijand
Lang verscheurd door een kwaad lot, breng hun nu een blijde tijd,
Dit volk heeft reeds geboet voor het verleden en de toekomst

Onze voorvaderen bracht u naar de heilige toppen van de Karpaten,
Door u werd een mooi vaderland gewonnen
voor 't nageslacht van Bendegúz.
En waar de golven ruisen van de Tisza en de Donau, de dappere telgen van Árpád zullen er tot bloei komen.

Omwille van ons op de Koemaanse velden deed u de aren wiegen, 
De wijnranken van Tokaj
deed u van nectar druipen.
Dikwijls plantte u ons vaandel op de schansen van de wilde Turken,
En Mátyás' grimmige leger tergde de trotse burcht van Wenen.

Maar helaas, om onze zonden ontstak uw borst in toorn, en u sloeg met uw bliksem in uw bulderende wolken,
De pijlen der plunderende Mongolen
bracht u nu eens over ons ,en 't slavenjuk der Turken namen wij dan weer op onze schouders.

Hoe vaak niet klonk op de lippen van Osmans woeste volk, op de botten van ons verpletterd leger een overwinningslied
Hoe vaak stonden uw zoons, mijn vaderland, op tegen uw borst, en werd u omwille van uw telgen tot dier graftombe

De vluchteling verborg zich en tot hem strekte zich het zwaard in zijn grot,
Overal keek hij maar hij vond zijn thuis niet in het vaderland,
Toppen besteeg hij, in dalen trad hij neder,
smart en wanhoop naast hem,
Plassen bloed onder zijn voeten,
Boven hem een zee van vuur.

Er stond een burcht, nu slechts een puinhoop,
Geluk en blijdschap vervlogen,
Doodskreten en geweeklaag hebben hun plaats ingenomen.
En ach, vrijheid bloeit niet uit het bloed van de doden,
De tranen der kwellende slavernij stromen uit de vurige ogen der wezen

God, erbarm u over de Hongaren, getroffen door rampspoed,
Reik hun uw beschermende arm op hun zee van kwelling
lang verscheurd door een kwaad lot,
Breng hun nu een blijde tijd,
Dit volk heeft reeds geboet voor het verleden en de toekomst

Isten, áldd meg a magyart
Jó kedvvel, b?séggel,
Nyújts feléje véd? kart,
Ha küzd ellenséggel
Bal sors akit régen tép,
Hozz rá víg esztend?t,
Megb?nh?dte már e nép
A múltat s jövend?t

?seinket felhozád
Kárpát szent bércére,
Általad nyert szép hazát
Bendegúznak vére.
S merre zúgnak habjai
Tiszának, Dunának,
Árpád h?s magzatjai
Felvirágozának.

Értünk Kunság mezein
Ért kalászt lengettél,
Tokaj sz?l?vesszein
Nektárt csepegtettél.
Zászlónk gyakran plántálád
Vad török sáncára,
S nyögte Mátyás bús hadát
Bécsnek büszke vára.

Hajh, de b?neink miatt
Gyúlt harag kebledben,
S elsújtád villámidat
Dörg? fellegedben,
Most rabló mongol nyilát
Zúgattad felettünk,
Majd törökt?l rabigát
Vállainkra vettünk.

Hányszor zengett ajkain
Ozman vad népének
Vert hadunk csonthalmain
Gy?zedelmi ének
Hányszor támadt tenfiad
Szép hazám, kebledre,
S lettél magzatod miatt
Magzatod hamvvedre

Bújt az üldözött, s felé
Kard nyúlt barlangjában,
Szerte nézett s nem lelé
Honját e hazában,
Bércre hág és völgybe száll,
Bú s kétség mellette,
Vérözön lábainál,
S lángtenger fölette.

Vár állott, most k?halom,
Kedv s öröm röpkedtek,
Halálhörgés, siralom
Zajlik már helyettek.
S ah, szabadság nem virul
A holtnak véréb?l,
Kínzó rabság könnye hull
Árvák h? szeméb?l

Szánd meg Isten a magyart
Kit vészek hányának,
Nyújts feléje véd? kart
Tengerén kínjának.
Bal sors akit régen tép,
Hozz rá víg esztend?t,
Megb?nh?dte már e nép
A múltat s jövend?t

Bron: https://muzikum.eu/index.php/nl/national-anthems-nationale-volksliederen/hongarije-isten-aldd-meg-a-magyart-songtekst-nederlandse-vertaling