Natasha Saint-Pier (Natasha St-Pier)

Natasha St-Pier werd geboren op 10 februari 1981 te Bathurst, in de Canadese provincie New Brunswick. Haar ouders (Mario, eigenaar van een gevangenis en Marie, manager in een bejaardentehuis) stimuleerden het talent van hun dochter al op jonge leeftijd, door haar naar piano en danslessen te sturen. De vroege training nam al snel z’n vruchten af en op haar 8ste stond Natasha al op het podium. Gestimuleerd door haar zangdocente, werd Natasha in haar tienerjaren een bekende naam in haar omgeving, doordat ze regelmatige optrad tijdens feesten, festivals en gala’s. Hierdoor nam de reputatie van de zangeres grote vormen aan, ook buiten de provincie waar ze woonde en uiteindelijk sloot men in Québec St-Pier ook in hun hart.

In 1993 nam de zangeres deel aan de – in Québec bekende - talentenjacht Le pouvoir de la chanson. Ze drong door tot de finale en was daarmee de jongste artiest ooit die dit voor elkaar had gekregen. Wegens het succes van het Le pouvoir de la chanson mocht St-Pier haar eerste single opnemen: Le parcours du coeur, een nummer waarmee ze bij fans en critici veel positieve indrukken achter liet.

Hoewel ze al op zeer jonge leeftijd een druk bestaan had door het zingen en optreden, leidde haar schoolprestaties er gelukkig niet onder en bleek ze vaak één van de beste leerlingen van de klas te zijn. Waar menig jong meisje van droomt, was Natasha op haar 14e al bezig met de opnames van haar debuutalbum. Dit album, Émergence genaamd, verscheen in 1996. Van de plaat werden diverse singles uitgebracht die veel Airplay ontvingen op Canadese radiostations.

1999 was een magisch jaar voor St-Pier. Guy Coultier, één van de meest geroemde producers/managers van de Québecse muziekscene, begon met haar samen te werken en begeleidde vanaf dat moment haar carrière. Het talent van Natasha werd dat jaar ook ontdekt door de evenals bekende Canadees Luc Plamondon, die haar de rol van Fleur-de-Lys in de hitmusical Notre Dame de Paris aanbood. Natasha’s bleek de Engelse taal goed onder de knie te hebben, wat er toe leidde dat ze in de Engelse versie van het toneelstuk haar rol kon opvoeren. Notre Dame de Paris was een succesvolle productie die door middel van een grote tour, in veel plaatsen werd gepeeld. Naast Natasha was onder meer de Australische Tina Arena onderdeel van de cast.

Natasha’s tweede album À chacun son histoire werd in april 2000 uitgebracht in diverse Europese landen. Opgenomen in Milaan, onder toeziend oog van Eros Ramazzotti’s vaste producer Piero Cassano, groeide dit album in Québec uit tot een groot succes. Het succes van de zangeres werd nog groter dat jaar toen ze de Canadese zanger Garou gezelschap hield als support act tijdens zijn Europese tour, een tour waarvan 6 datum’s in concertzaal Le Zénith in Parijs plaatsvonden. Eind 2000 genoot St-Pier was een goedlopende carrière aan beide kanten van de Atlantische Oceaan.

De zangeres werd in de Lente van 2001 door een vakkundige jury uitgekozen om Frankrijk te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival met Je n’ai que mon âme, een lied geschreven door Robert Goldman, broer van de bekende Franse singer/songwriter Jean-Jacques Goldman. Tijdens de grote finale van het Songfestival in Denemarken, behaalde St-Pier uiteindelijk de 4e plaats en kreeg daarmee grotere bekendheid bij het Franse publiek.

In het najaar van 2001 tourde Natasha mee in het voorprogramma van Garou door België en Frankrijk waar ze al haar eerste live ervaring kon opdoen in Europa.

Kort daarna verscheen het album À chacun son histoire in Frankrijk en werd, wegens succes met Goud bekroond. Daarop volgde talloze optredens in Franse tv programma’s. Na afloop van één van deze optredens benaderde de Franse singer/songwriter Pascal Obispo haar en nodigde St-Pier uit om naar zijn nieuwe materiaal te luisteren.

De ontmoeting tussen de twee artiesten leidde tot een succesvolle samenwerking. In 2002 keerde Natasha terug met nieuw muzikaal werk dat op haar 3e album De l’amour le mieux te beluisteren viel, een album vol met songs van goed aangeschreven Franse producers en songwriters, waaronder dus die van Pascal Obispo. Het was geen verrassing dat de eerste single Tu Trouveras de hoogste regionen van de Franse hitlijsten behaalde. Hierna werd het succes herhaald met Nos rendez-vous en Alors on se raccroche.

De l’amour le mieux had de juiste ingrediënten om tot een internationaal succes uit te groeien. Nadat het album in Frankrijk met Platina werd bekroond, behaalde Natasha’s nieuwe album groot succes in Québec en andere Franstalige landen. Ook verwierf ze bekendheid in o.a. Rusland, Polen en Latijns-Amerika.

Kort daarna was de zangeres klaar om ‘live’ haar kunsten te vertonen en begon met een tour genaamd Premier rendez-vous. In mei bezocht ze onder meer Montréal en Québec met haar shows. In september schitterde ze met enkele shows in Parijs, dit maal in de bekende Olympia.

2003 begon goed voor St-Pier met de Victoires de la musique awards in Frankrijk. Het meisje uit New Brunswick (die al een lange carrière achter zich had) won de prijs voor Best Newcomer of The Year. De award weerspiegelde Natasha’s populariteit in Frankrijk, aangezien alleen het Franse volk kon stemmen in de categorie beste nieuwkomer, en niet een jury. In juni van dat jaar was de zangeres één van de special guests tijdens jubileumconcerten van Johnny Hallyday’s 60e verjaardag.

De succesvolle samenwerking met Pascal Obispo kreeg een vervolg. In de winter keerde de St-Pier terug met een nieuw album genaamd L'Instant d'après, waarvan Obispo menig song had geschreven en geproduceerd. De eerste single Tant que c’est toi was rond die periode een grote hit.

In de herfst verscheen het album De l’amour le mieux in een nieuwe uitgave voor de Spaanse markt. Deze uitgave bevatte voornamelijk de Franse liedjes, maar ook enkele Spaanstalige versies van liedjes, waaronder Encontrarás (Tu Trouveras). In deze versie nam zanger Miguel Bose de zangpartijen van Pascal Obispo over. Aan het eind van het jaar kwam Natasha haar fans in Québec weer tegemoet en deed daar opnieuw een serie concerten. In 2004 deed de zangeres een tweede tour door Europa, met onder meer 4 uitverkochte concerten in Olympia Paris. Na de tour keerde Natasha terug naar het thuisfront om de batterijen op te laden voor een volgend muzikaal avontuur.

In 2006 deed St-Pier weer van zich spreken met 5de album Longueur d'ondes, opnieuw met Pascal Obispo aan haar zijde als muzikale partner. De eerste single Un ange frappe à ma porte was een grote hit. In het voorjaar van datzelfde jaar maakte de zangeres opnieuw een succesvolle tournee door Europa. Hierna volgde een sabbatical voor de zangeres en nam ze de tijd voor een nieuw album. De samenwerking tussen St-Pier en Pascal Obispo bleek nog steeds groots, vandaar dat hij aan het nieuwe album wederom zijn medewerking verleende. De eerste single van de cd heet Embrasse-moi en wordt al vanaf medio oktober de verschillende Franse muziekzenders getoond. Het nieuwe album gaat simpelweg Natasha St-Pier heten en volgt half november 2008.

Bonne Nouvelle is de titel van haar 7de album. Het werd in 2012 uitgebracht maar was niet zo succesvol.

In 2015 verscheen 'Mon Acadie', een album met alleen maar covers.