John Lennon

Hoe het leven van John Lennon voor en tijdens zijn Beatles jaren er uit zag is inmiddels overbekend. Daarom wil ik nu zijn laatste jaren als Beatle alsmede zijn solo carriere beschrijven. Lennon was de eerste die de Beatles wilde verlaten. Het begon allemaal in 1966. De Beatles werden in de Filipijnen nogal onbeschoft behandeld en letterlijk het land uitgeschopt. Dit had te maken met de familie Marcos, toenmalig dictator van de Filipijnen,die tevergeefs op de Beatles hadden zitten wachten. In datzelfde jaar deed hij tevens de uitspraak dat de Beatles populairder waren dan Jezus Christus. Met als gevolg dat vooral in Amerika door veel gelovigen hier furieus op werd gereageerd. Beatles platen werden bij duizenden verbrand en John werd door de Klu Klux Clan met de dood bedreigd. Hierdoor werd hij gedwongen voorafgaand aan de laatste Beatles toernee door Amerika in 1966 een persconferentie te geven waarin hij met frisse tegenzin, en dood nerveus, moest vertellen dat het hele verhaal uit zijn verband was gehaald en hij het allemaal niet zo had bedoeld. John had er schoon genoeg van. Zijn leven als Beatle begon hem al steeds meer tegen te staan,maar dit was echt de bekende druppel. Live concerten werden na het optreden in San Francisco niet meer gegeven. In het vliegtuig naar Londen dachten John en George Harrison echt dat ze Beatle-af waren. Niets was minder waar,contractueel moesten er nog wel een aantal platen worden gemaakt voor E.M.I. Parlophone. Dit was het begin van de zogenaamde studio jaren van de Beatles. Opmerkelijk genoeg voelde dit alles als een bevrijding voor Lennon en de andere Beatles. Geen drukke toer schema's meer en geen druk van het moeten uitbrengen van twee elpees per jaar plus minstens twee nieuwe singles in hetzelfde tijdvak. Steeds meer tijd bracht de groep in de studio door,meestal van laat in de middag tot middernacht. Een ongeschreven wet was dat behalve producer George Martin plus een enkele E.M.I. geluidstechnicus, de studio verder verboden terrein was voor buitenstaanders, wanneer de Beatles aan het werk waren. Van lieverlee werden de nummers van Lennon steeds experimenteler. Natuurlijk schreef hij ook tijdens de studiojaren nog weleens een rock nummer, zoals Run For Your Life (Rubber Soul), And Your Bird Can Sing (Revolver), Good Morning Good Morning (Sgt. Pepper) en Hey Bulldog (Yellow Submarine), echter meer en meer legde hij de nadruk op wat experimenteler nummers. Voorbeelden hiervan zijn Tomorrow Never Knows (Revolver), A Day In The Life (Sgt. Pepper), I Am The Walrus (Magical Mystery Tour), Strawberry Fields Forever (b-kant van Penny Lane) en Revolution no. 9 van het White Album. Na zijn ontmoeting met Yoko Ono bekroop Lennon opnieuw het gevoel dat hij moest stoppen met zijn leven als Beatle John. Tegen alle afspraken in was Yoko bij alle studio sessies van de Beatles aanwezig. Op een gegeven moment dusdanig prominent, dat zij achter een van de microfoons plaats nam en de Beatles haar begeleiden. Zelfs toen Yoko zwanger was werd zij met kraambed en al de studio in gereden. Yoko zou uiteindelijk een miskraam krijgen. John raakte steeds meer in de ban van Yoko, en het was overduidelijk dat vanaf dat moment de Beatles bij hem niet meer op de eerste plaats kwamen. Het muzikale leiderschap van de groep kwam daardoor volledig bij Paul McCartney terecht. Samen met Yoko maakte John in die periode drie, moeilijk toegankelijke, platen. In 1968 verscheen Two Virgins (Unfinished music no.1). De hoes van deze plaat was ronduit schokkend. John en Yoko waren spiernaakt afgebeeld. Een jaar later verschenen nog Life With The Lions (Unfinished music no.2) en Wedding Album. De drie platen waren geen verkoopsucces, en alleen een enkele die hard Beatle of Lennon fan heeft ze aangeschaft. Veelzeggend was het optreden van John en Yoko in december 1968 tijdens het Rock and Roll Circus van de Rolling Stones. Een andere aanwijzing voor de verwijdering tussen John en de overige Beatles was zijn optreden in Toronto met de Plastic Ono Band. Dit was in eerste instantie een gelegenheidsformatie die regelmatig van samenstelling kon veranderen, maar altijd met Lennon ( en Yoko) als middelpunt. Op dat moment maakte o.a. Eric Clapton deel uit van de Plastic Ono Band. John had Clapton al eerder ontmoet toen deze door George Harrison werd gevraagd de solo in zijn While My Guitar Gently Weeps op het White Album voor zijn rekening te nemen. John en Yoko gingen zich inzetten voor de wereldvrede. War Is Over (If you want it) werd een gevleugelde uitspraak. Ten bate van de wereldvrede, en om zijn eerste solo single te promoten, hield John met Yoko o.a. een bed-in in het Amsterdamse Hilton Hotel. De titel van Lennon's eerste single was Give Peace A Chance. Enkele maanden later alweer gevolgd door een volgende single: Cold Turkey. Een van de eerste dingen die John in 1970 deed was zijn haar laten knippen en baard verwijderen. De Beatles waren inmiddels definitief uit elkaar Met een fris kort koppie nam hij zijn derde single op: Instant Karma ! Toen hij in 1970 begon met de opnamen van zijn eerste solo (studio) elpee, die als titel zou krijgen John Lennon & The Plastic Ono Band, had hij dus al drie singles op zijn naam staan. Het was tevens de periode dat John onder behandeling was van de Amerikaanse psycholoog Arthur Janov, die hem leerde hoe hij zich kon bevrijden van frustaties door ze simpelweg uit te schreeuwen. We herkennen inderdaad gedeelten van deze therapie op Lennon's eerste elpee. Meest opvallende nummers van deze elpee zijn het in 1970 als vierde single uitgebrachte Mother en het Dylan achtige Working Class Hero. Na zijn drie eerdere avant garde elpees met Yoko, was deze plaat werkelijk een verademing. Natuurlijk had John door zijn singles al laten blijken nog steeds goede pop en rock nummers te kunnen schrijven, maar een hele elpee, het was toch maar weer afwachten in hoeverre Yoko van zich zou laten horen. De vrees van het grote publiek bleek ongegrond, want het was louter en alleen John die op deze plaat te beluisteren was. 1971 werd een druk jaar voor John. Maarliefst drie singles zouden er in dat jaar worden uitgebracht plus wederom een nieuwe elpee. Eerst verscheen Power To The People als single, later dat jaar kwam de elpee Imagine uit. Dit zou John's best verkochte plaat worden. Naast de titelsong staan er klassiekers op zoals How Do You Sleep ? en Jealous Guy. Imagine werd uitgebracht als Lennon's zesde single, en bereikte in veel landen de eerste plaats. Aan het begin van de zeventiger jaren hadden John en Yoko besloten zich in New York te vestigen, en vroegen een verblijfsvergunning aan. De regering Nixon hield dit echter tegen waardoor juridische procedures noodzakelijk waren om hun verblijf zo lang mogelijk te rekken. Nadat Nixon in 1974 het veld moest ruimen vanwege het Watergateschandaal kreeg John uiteindelijk in 1976 zijn felbegeerde Green Card. Aan het eind van 1971 verscheen de single Happy Xmas (War is over). Het was een wens van John om het bekende White Christmas van Bing Crosby te evenaren en hij slaagde wonderwel in zijn opzet. Lennon had het prima naar zijn zin in en was regelmatig te gast in verschillende Amerikaanse talkshows. In 1972 verscheen de dubbel elpee Some Time In New York City. Helaas kwa niveau was deze plaat een stuk minder dan de vorige twee elpees. John nam stelling tegen allerlei misstanden in de wereld, en ook Yoko zong enkele nummers op deze plaat. Woman Is The Nigger Of The World werd van deze elpee uitgebracht als John's nieuwe single. De tweede plaat van de dubbel elpee bevat louter live opnamen, maar zelfs die waren minder dan wat men gewend was van hem. Zijn begeleiders op Some Time In New York City was nu eens niet de Plastic Ono Band maar Elephant's Memory. Het rockende New York City is veruit het beste nummer van de elpee. Lennon hield zich keurig aan het schema van het uitbrengen van een nieuwe elpee per jaar, want in 1973 verscheen Mind Games. Naast de titelsong, die tevens werd uitgebracht als negende single, maakt vooral Out The Blue indruk. Het album verkocht opnieuw matig. In 1974 was er groot nieuws.......John en Yoko waren uit elkaar. In eerste instantie beschouwde Lennon zijn vrijheid als een verademing, hij was immers sinds zijn jeugd weer vrijgezel. Door bemiddeling van Yoko vond hij in hun persoonlijke assistente May Pang een nieuwe vriendin en met o.a. Harry Nilsson, Keith Moon en ex Beatles drummer Ringo Starr stortte John zich volledig in zijn nieuw verworven vrijgezellen bestaan. John en May Pang verhuisden naar Los Angeles. Na verloop van tijd echter begon John steeds meer terug te verlangen naar Yoko. Hij werd depressief, maar Yoko wees iedere toenadering van John resoluut van de hand. Tussentijds was John's vijfde elpee verschenen: Walls And Bridges. Geheel in stijl van zijn depressieve periode klinkt ook deze plaat. Uitschieter is het duet samen met Elton John: Whatever Gets You Thru The Night. Het nummer werd op single uitgebracht en Elton John ging de weddenschap aan met Lennon dat wanneer het nummer de eerste plaats in Amerika zou halen Lennon tijdens een concert van Elton John samen met hem enkele nummers zou spelen. Lennon verloor de weddenschap en was de klos. Tijdens een concert in Madison Square Garden verscheen John inderdaad op het podium en samen met Elton speelde hij drie nummers: Whatever Gets You Thru The Night, Lucy In The Sky With Diamonds en I Saw Her Standing There. De nummers zijn terug te vinden op Elton John's live elpee Here And There. Na afloop van dit concert kwam het bovendien tot een hereniging met Yoko. Van Walls And Bridges werd #9 Dream nog als single uitgebracht, met wederom teleurstellende verkoopcijfers tot gevolg. De hereniging met Yoko deed John zichtbaar goed. Vol zelfvertrouwen bracht hij de elpee Rock 'n' Roll uit, een plaat vol met rock klassiekers. En hoewel de plaat geen enkele eigen compositie van Lennon bevatte was het voor de meeste fans een verademing om hem weer eens zo ouderwets te horen klinken. Het nummer Stand By Me (hoe toepasselijk) werd als single uitgebracht. Yoko was inmiddels zwanger geraakt. Toen zoon Sean werd geboren besloot John zijn gitaar in een hoek te zetten en zich volledig te wijden aan de opvoeding van zijn zoon. Hij voelde zich nog steeds schuldig dat hij zijn eerste zoon Julian, geboren uit John's eerdere huwelijk met Cynthia Powell, niet voldoende aandacht had kunnen geven doordat hij destijds volkomen in beslag werd genomen door het knotsgekke Beatles schema. Het eveneens van de Rock 'n' Roll elpee afkomstige Ya Ya werd nog uitgebracht als single, maar behalve in Duitsland werd de plaat nauwelijks verkocht. Hetzelfde nummer staat ook in een andere versie op Walls And Bridges met elfjarige zoon Julian op drums. Als laatste verscheen in 1975 nog de verzamel elpee Shaved Fish.
Terwijl John zich fulltime bezig hield met de opvoeding van Sean ontwikkelde Yoko zich steeds meer als zakenvrouw. Lennon was voor buitenstaanders onbereikbaar, zijn leven als popartiest leek voorbij. Zelfs toen Paul McCartney nog een poging deed om gewapend met een gitaar te trachten John te verleiden tot een ouderwetse jamsessie werd hem de deur gewezen. John haalde meer voldoening uit het zelf bakken van brood. Vijf jaar lang hield John zich afzijdig van alles wat met muziek te maken had. De radio stond wel aan, maar John luisterde er nauwelijks naar. Totdat er een plaat werd gedraaid van de B 52's. John stond versteld, het leek wel een nieuwe plaat van hem en Yoko. Hij besloot dat de wereld kennelijk toe was aan nieuw plaatmateriaal van John en Yoko. Na vijf jaar was hij weer bezig met plaatopnamen. Er was een contract gesloten met Geffen Records, en in 1980 verscheen de elpee Double Fantasy. Natuurlijk waren de fans blij met een nieuwe plaat van John maar teleurstellend was toch wel dat de veertien nummers gelijk waren verdeeld tussen John en Yoko Ono. Van de elpee werd (Just like) Starting Over uitgebracht als single. Hoewel de plaat bij lange na niet het succes benaderde van zijn eerste twee platen ging John opnieuw de studio in, om vol energie te beginnen met opnamen voor een volgende elpee. Zoals gewoonlijk stonden voor de ingang van het Dakota gebouw, waarin John en Yoko enkele appartementen huurden, weer fans en handtekeningjagers te wachten. Toen John met Yoko 's middags naar buiten kwam om in de studio verder te werken aan zijn nieuwe plaat, was er een fan die aan John vroeg zijn exemplaar van Double Fantasy te signeren. John voldeed aan het verzoek en stapte daarna in de auto, op weg naar de studio. Laat in de avond keerden John en Yoko terug en toen zij naar de ingang liepen van het Dakota gebouw hoorden ze iemand roepen "Mister Lennon". John keerde zich om en de fan die eerder nog om een handtekening had gevraagd voor zijn Double Fantasy plaat vuurde nu een aantal kogels op hem af. Hoewel John veel bloed verloor was hij niet direkt overleden. Met grote spoed werd hij nog met een politieauto naar het ziekenhuis gebracht, het mocht echter niet meer baten. Mark David Chapman was 25 jaar toen hij op 8 (inmiddels hier 9) december 1980 John Lennon vermoorde. In 1983 verscheen de elpee Milk And Honey, waarop outtakes staan van de Double Fantasy sessies plus nieuwe nummers die bestemd waren voor John's nieuwe elpee. In 1995 werd door de drie overgebleven Beatles een demo van John ingespeeld en uitgebracht als nieuwe Beatles plaat. Dit nummer, Free As A Bird , was tevens onderdeel van een grote campagne rond de Beatles. In 1996 werd dit alles met een andere demo van Lennon, Real Love, nog eens dunnetjes over gedaan. Hoewel menigeen reikhalzend naar deze momenten had uitgekeken, het was tenslotte toch een Beatles reunie, werden de platen slechts bescheiden hits.