Waar is Fien? Waar is Fien?
Heb je Fien misschien gezien?
We zouden toch om negen uur beginnen?
En rond die tijd was iedereen ook keurig netjes binnen,
maar inmiddels is het twintig over tien.
Waar is Fien? Waar is Fien? Waar is Fien?

Het is weer het oude lied-
je, het is weer net als gister,
want ze is er weer eens niet.
Ze is er weer eens niet.
Mevrouw is wat verlaat… Ach, dat kennen we van haar:
mevrouw vond zeker nog een volle fles in haar dressoir…

Waar is Fien? Waar is Fien?
Heb je Fien misschien gezien?
Als iemand nou eens even met haar belde.
Ik doe het niet, ik durf het niet. Dan slaat ze aan het schelden
en dan komt ze helemaal niet, bovendien.
Waar is Fien? Waar is Fien? Waar is Fien?

Ik zou haar kunnen slaan
met dit op haar derrière,
de première komt eraan.
De première komt eraan.
Ik moet met haar die dans doen, dat leert ze in geen jaar.
Dan steel ik eens alleen de show, nou, dat is geen bezwaar…

Waar is Fien? Waar is Fien?
Heb je ergens Fien gezien?
Kun jij voorlopig Fien haar rol niet nemen?
Dat heb ik eens gedaan, toen kreeg ik hopeloos problemen.
‘Vals secreet’, dat is mijn troetelnaam sindsdien.
Waar is Fien? Waar is Fien? Waar is Fien?

Ik vroeg haar op de kring:
‘Kun jij een bontjas missen?’,
maar waar is ze met dat ding?
Waar is ze met dat ding?
Ik speel een luxe hoer in die scène met de tsaar.
Wat zouden jullie denken, kan het ook in peignoir?

Waar is, waar is Fien? Waar is Fien?
Waar is Fientje? Waar is Fien?
Dat kan toch niet, het is toch generale?
Dat wordt een sof, dat wordt met moeite één of twee keer halen.
Of zou het nog te redden zijn, misschien?
Waar is… waar is….

Ik hoor iets en ik hoop maar dat het waar is…

Waar is Fien?