Jasperina de Jong

Er valt veel te vertellen over deze grote dame uit de theaterwereld. Ik probeer het kort samen te vatten. Jasperina de Jong werd geboren op 7 januari 1938 in Amsterdam. Haar moeder had een grote interesse in theater en vertelde veel verhalen van wat ze allemaal zag. Ze droomde al van jongs af aan van zingen en beroemd worden. Niet geholpen of tegengehouden door omgeving en familie heeft ze alles zelf leren ontdekken in de wereld van theater. Ze ging in haar eentje kijken en zag zo op haar 15e Wim Kan en op haar 17e Wim Sonneveld op het podium.

Na haar studies ging ze aan het werk als tandartsassistent en typiste (vandaar het nummer Steno, ik kan het nog steeds) Vanaf haar 15e ging ze balletlessen volgen, nochtans een late leeftijd om hiermee te beginnen, maar kreeg er wel respect voor van andere danseressen. Omdat ze na de balletles steeds stond te zingen in de douche, vroegen anderen haar of ze geen zangeres wou worden. Een combinatie van zang, dans en theater zou iets voor haar zijn, maar musicals was nog onbekend voor haar. Ze solliciteerde bij Wim Kan, die haar met een brief adviseerde om 'amateur te blijven'. Een brief die Wim Kan van haar wou terugkopen later voor 1000 gulden (zo'n 500 euro).

Dit had een tegenovergesteld effect bij haar en ze ging op cabaretles. Ze begon bij het cabaretgroepje Lurelei die een opvolger zochten voor Adèle Bloemendaal. In het cabaret speelt ook Eric Herfst met wie ze een jaar later in 1961 trouwt. Ze speelde verschillende musicals en de groep kreeg de kans om met Rudi Carrel en onder regie van Wim Sonneveld op tv te komen. Er volgde nog een nieuw programma waar ze 2 dagen op voorhand de tekst kreeg van het nummer Call Girl. Ze vergist zich in de tekst en terwijl ze erom zat te huilen in de coulissen bleek het publiek dolenthousiast te zijn over het nummer.

In 1962 nam ze deel aan een cabaretwedstrijd voor beginnend talent met het nummer Call Girl. In de jury zaten oa Wim Sonneveld, Albert Mol en Wim Ibo, die Toon Hermans verving. Ze won de eerste prijs en en kreeg heel veel respect van de jury. Er volgde meer aanbiedingen voor musicals en ze kon samenwerken op het podium met Wim Sonneveld in My Fair Lady. Er kwamen meer musicals met Lurelei met namen als Gerard Cox, Frans Halsema, Kees van Kooten, Leen Jongewaard en nog veel meer. Jasperina werd de leading lady van het gezelschap.

In 1970 kwam haar eerste one-womanshow en was de opvolgende jaren overal te vinden op tv, in theater, musicals, cabaret, films, ... met vele prijzen en onderscheidingen. Na jaren te werken met componist Guus Vleugel werkte ze samen met andere namen waaronder Ivo de Wijs. Ze componeerde zelf nooit en kon geen noten lezen, maar was wel een vakvrouw die als goed kon organiseren en indien nodig iets kon opvangen als er toch wat zou mislopen op het podium. Nochtans gebeurde dat niet veel, alhoewel haar teksten niet altijd even simpel zijn.

Na het overlijden van haar man (die haar ook begeleidde achter de schermen) nam ze wat tijd voor zichzelf en haar kleindochter. Nadat ze toch enkele gedichten voorlas in een volle zaal kreeg ze de kriebels terug om weer op te treden. Haar stem had nog niets van haar kracht verloren en ze bracht opnieuw musicals met nieuwe nummers in combinatie met haar bestaand materiaal. Na de musical Marlene nam ze afscheid van de grote theaterproducties om te blijven verder doen met kleine concerten of andere kleinere projecten.

Ze is en was altijd een grote dame en zowat de leading lady van de Nederlandse Cabaret geschiedenis met enorm veel energie, enthousiasme, kracht en een mooie stem.