Dit is het symbool van Amsterdam.
Een jaar geleden heeft, ik weet niet wie, besloten
om overal die stomme dingen neer te poten.
Ja, om de anderhalve meter staat zo’n paal.
Je vindt ze in het plan van Gool en op de Dam,
achter de nieuwe RAI en voor de grote Keyzer.
Ruim twintigduizend stukken bruingespoten ijzer
en zo onwrikbaar als Jan Schäfer allemaal.

Dit is het symbool van Amsterdam,
het nieuwe teken langs de grachten en de wallen.
Het zou geschikt zijn om je fiets tegen te stallen,
maar nee, die zet ik liever veilig in de gang.
Want ‘kijk goed uit’ is het parool in Amsterdam,
‘let op je huis, let op je handtas, op je fietsie.’
Verwacht vooral geen assistentie van de politie,
want die zijn net zo bang als ik soms, ben ik bang.

Dit is het symbool van Amsterdam,
het is de wanhoop van omhooggestoken vingers.
Ruim twintigduizend van die stalen binnendringers,
ja, binnendringers… u begrijpt me wel.
Ach, het was altijd al frivool in Amsterdam,
maar nu de stad in korte tijd totaal verstarde,
blijkt dat alleen de harde porno het kan harden.
Ja, met als uithangbord zo’n gratis proefmodel.

Dit is het symbool van Amsterdam,
waardoor mijn auto elke dag weer verder weg staat
of voor een uitrit, op een stoep of in een heg staat.
Ik denk ook dikwijls dat ik hem maar niet meer haal,
want het wordt meer en meer een doolhof, Amsterdam,
waar het bestuur je het besturen wil verleren,
waar je je wagen en je kont niet meer kunt keren,
door dat ellendige symbool: de hinderpaal.

Dit is het symbool van Amsterdam,
van de kleinschaligheid, de stilstand en de starheid.
Want het program van de Partij van Weinig Arbeid
is eerder manisch depressief dan manifest.
De progressieven maken school in Amsterdam:
er is geen plaats meer voor een daad of een transactie,
want het gewest bepaalt de actie van de fractie,
dus loopt de fractie aan de lijn van het gewest.

Dit is het symbool van Amsterdam.
De oude RAI is weg, de humor en de haven,
de handel ingestort, de Nieuwmarkt ondergraven
en de bewoners namen allemaal de wijk.
Hier ligt wat ooit een metropool was: Amsterdam.
Een stalen paaltje is de nieuwe Amsterdammer.
Er is geen tijd meer voor gekanker of gejammer,
want er is niets meer. Amsterdam is nu een lijk.

Dit is het symbool van Amsterdam,
het monument dat op het Amsterdamse graf staat.
Er is een groepje dat het lijk maar moeilijk afstaat:
wat oude vrienden en een hele verre nicht.
Ze overpeinzen melancholisch: ‘Amsterdam
is Amsterdam niet meer.’ Ze sluiten hun missaaltje.
Ze gaan weemoedig even zitten op een paaltje
en somber klinkt het: ‘Kom, gooi nou die kuil maar dicht.’