Ik was een jongeling van achttien jaar
Ik had mij in de dienst geloten
En vrienden luistert, wat ik zeg is waar
Ik moest gaan dienen onder de soldaten
Zij gaven in mijn hand mij een geweer
En schreeuwden om de discipline
Maar ik zei tot de kapitein: “Meneer
‘k Wil niet de koning dienen”
 ‘k Wil niet de koning dienen”

Want ik heb heel mijn leven één gedacht:
Als ik moet offeren mijn leven
Dan zal het nimmer wezen om de macht
Aan kroon of kerk of kapitaal te geven
Mijn hele hoofd en hart zijn gelanceerd
Voor kameraden-socialisten
Het is altijd de werkman die marcheert
Voor de kapitalisten
Voor de kapitalisten

Maar toen ik aankwam bij mijn regiment
Begonnen ze te commanderen
Ik lachte in mijn vuistje om die vent
Toen hij mij daar de wapens aan wou smoren
Ik wendde mij toen tot de officier
Om hem meteen te laten merken
Dat ik heus niet gekomen was om hier
Voor ’t gouvernement te werken
Voor ’t gouvernement te werken


Gendarmes hebben mij gearresteerd
Als tegensporrerlige krijger
‘k Heb twee jaar in de strafklas gemarcheerd
Daar ik de wapenen hardnekkig weiger
Mijn hart boordevol maar om wellicht
Niet nog meer jaren te verkwisten
Hield ik mijn mond voor d’officieren dicht
Over de socialisten
Over de socialisten

Maar toen mijn straftijd eenmaal was gedaan
Kon alles me geen scheet verdommen
‘k Ben naar het regiment teruggegaan
Om nog één keer aan een geweer te kommen
Ze gaven mij weer zo’n moorddadig ding
‘k Heb met een rukje aan die hendel
Die officier gesneuveld en ik ging
Weer achter slot en grendel
Weer achter slot en grendel

Vaarwel mijn kameraden groot en klein
Ze hebben mij ter dood veroordeeld 
Vergeet mij niet als ik straks dood zal zijn
Stel mij dan aan uw kinderen ten voorbeeld
Weg met de koningin en de katholiek
En weg met de kapitalisten
Laat ze de tering krijgen heel die kliek
Leve de socialisten      
Leve de socialisten