Damascus
Damascus - Kantelpunt (feat. Bob The Poet, Fabian Willems) songtekst
Je score:
Niemand weet van de stemmen in m'n hoofd Er heeft nooit iemand echt in me geloofd Je wordt zo vanzelf een pessimist Als ik sterf is er niemand die me mist Ze zien me als een lastpak En ik dacht dat jij me begreep maar je bleef op een afstand Wie pakt m'n hand vast, wijst me de weg? Biedt me houvast, begrijpt wat ik zeg? Ik wil die medicijnen niet, niemand die m’n twijfel ziet Grenzen zijn een grijs gebied waar moet ik heen met mijn verdriet? Begrijp je niet dat mijn paniek gevoed wordt door onzekerheid Wanneer zijn die nachtmerries eindelijk verleden tijd? Waar een wil is een weg, vol met idealen Ik wil niet meer, laat me maar verdwalen Voel me leeg, bedwelmd door de wietlucht Stempel van een nietsnut, bij wie niets lukt Je houdt van mij Je bent het kantelpunt in de tijd Je liefde wint van angst en pijn En nu ben ik vrij Jouw hand die reikt In het diepste dal van duisternis Uit angst en de dood Red je mij Nu mag ik er zijn Ik probeer al mijn fouten te verstoppen Ik voel me de king, m'n kingdom is rock bottom Ik lig daar voor in het veld Waar ik streed om mijn redding maar verloor van mijzelf Ik ben compleet ontdaan van mijn krachten Niemand ziet de huilende man onder dit masker Verscheurd, verdwaald, door het leven gebroken Blind voor geluk, kijk de dood in de ogen Die depressie heeft me niets gegeven Nee, nu is het genoeg, ik maak een eind aan mijn leven Het is zeker, geef het op, als mijn hart niet meer klopt Weet ik tenminste zeker dat mijn eenzaamheid stopt Of toch, niet? De angst drukt op m’n borstkas Niemand vond de weg naar dit hart dat op slot zat Wie ik ooit was gaat langzaam ten onder Redding van de dood kan niet zonder een wonder Je houdt van mij Je bent het kantelpunt in de tijd Je liefde wint van angst en pijn En nu ben ik vrij Jouw hand die reikt In het diepste dal van duisternis Uit angst en de dood Red je mij Nu kan ik er zijn [Bob the Poet] Ik was koppig als een ezel die zich aan dezelfde steen stoot Vluchtte weg op een weg die nergens heenloopt Doodlopend, het maakt me onzeker Is m'n leven nutteloos of is de waarde berekend? Is er iemand in het het leven die er even om me geeft? Een hand op m’n schouder of een arm om me heen? Waar gaat dit naar toe, de angst maakt me zo moe Zit tot laat in de kroeg, voel me dwaas en vermoeid Ik zocht een redder in nood in deze donkere dagen En jij keerde de kaarten ondanks struggles en tranen Wilde jij met me praten en zag je wel wie ik was Een kostbare parel jij vertelde me dat Je doortastende blik je hand op m'n schouder Leerde mij wat het was om weer opnieuw te vertrouwen Jij hebt van me gehouden en ik dank je daarvoor Luister naar dit lied waarin mijn dank is verwoord Je houdt van mij Je bent het kantelpunt in de tijd Je liefde wint van angst en pijn En nu ben ik vrij Jouw hand die reikt In het diepste dal van duisternis Uit angst en de dood Red je mij Nu kan ik er zijn Ik kreeg een stempel door de mensen op m'n kop geplakt Moest een drempel over, letterlijk een grote stap Geloof je dat ik boven dat geloven mag in grote kracht Die mij als was het toverkracht bevrijdde van de boze macht? Ik sla m'n vleugels uit, leef nu vogelvrij Geen Hazes maar toch weet ik: Hij gelooft in mij Hij is boven mij, ziet mij als ik bid Hij staat voor me klaar wanneer ik met problemen zit Nu ervaar ik rust in plaats van een probleem van binnen Straks ben ik klaar met school en help ik probleemgezinnen Zonder tegenzin, een wonder gaf m'n leven zin Zondige gedachtes? Daar ga ik tegenin! Laat me dansen, laat me kansen pakken in de kerk Niet op de kansel, ik ben meer van het praktisch werk U weet waarvoor die tranen in m'n ogen waren Dit is mijn leven, ik leef het vol overgave Je houdt van mij Je bent het kantelpunt in de tijd Je liefde wint van angst en pijn En nu ben ik vrij Jouw hand die reikt In het diepste dal van duisternis Uit angst en de dood Red je mij Nu kan ik er zijn