Niemand weet van de stemmen in m'n hoofd
Er heeft nooit iemand echt in me geloofd
Je wordt zo vanzelf een pessimist
Als ik sterf is er niemand die me mist
Ze zien me als een lastpak 
En ik dacht dat jij me begreep maar je bleef op een afstand
Wie pakt m'n hand vast, wijst me de weg?
Biedt me houvast, begrijpt wat ik zeg?
Ik wil die medicijnen niet, niemand die m’n twijfel ziet
Grenzen zijn een grijs gebied waar moet ik heen met mijn verdriet?
Begrijp je niet dat mijn paniek gevoed wordt door onzekerheid
Wanneer zijn die nachtmerries eindelijk verleden tijd?
Waar een wil is een weg, vol met idealen
Ik wil niet meer, laat me maar verdwalen
Voel me leeg, bedwelmd door de wietlucht
Stempel van een nietsnut, bij wie niets lukt

Je houdt van mij
Je bent het kantelpunt in de tijd
Je liefde wint van angst en pijn
En nu ben ik vrij
Jouw hand die reikt
In het diepste dal van duisternis
Uit angst en de dood
Red je mij
Nu mag ik er zijn

Ik probeer al mijn fouten te verstoppen
Ik voel me de king, m'n kingdom is rock bottom
Ik lig daar voor in het veld
Waar ik streed om mijn redding maar verloor van mijzelf
Ik ben compleet ontdaan van mijn krachten
Niemand ziet de huilende man onder dit masker
Verscheurd, verdwaald, door het leven gebroken
Blind voor geluk, kijk de dood in de ogen
Die depressie heeft me niets gegeven
Nee, nu is het genoeg, ik maak een eind aan mijn leven
Het is zeker, geef het op, als mijn hart niet meer klopt
Weet ik tenminste zeker dat mijn eenzaamheid stopt
Of toch, niet? De angst drukt op m’n borstkas
Niemand vond de weg naar dit hart dat op slot zat
Wie ik ooit was gaat langzaam ten onder
Redding van de dood kan niet zonder een wonder

Je houdt van mij
Je bent het kantelpunt in de tijd
Je liefde wint van angst en pijn
En nu ben ik vrij
Jouw hand die reikt
In het diepste dal van duisternis
Uit angst en de dood
Red je mij
Nu kan ik er zijn

[Bob the Poet]
Ik was koppig als een ezel die zich aan dezelfde steen stoot
Vluchtte weg op een weg die nergens heenloopt
Doodlopend, het maakt me onzeker
Is m'n leven nutteloos of is de waarde berekend?
Is er iemand in het het leven die er even om me geeft?
Een hand op m’n schouder of een arm om me heen?
Waar gaat dit naar toe, de angst maakt me zo moe
Zit tot laat in de kroeg, voel me dwaas en vermoeid
Ik zocht een redder in nood in deze donkere dagen
En jij keerde de kaarten ondanks struggles en tranen
Wilde jij met me praten en zag je wel wie ik was
Een kostbare parel jij vertelde me dat
Je doortastende blik je hand op m'n schouder
Leerde mij wat het was om weer opnieuw te vertrouwen
Jij hebt van me gehouden en ik dank je daarvoor
Luister naar dit lied waarin mijn dank is verwoord

Je houdt van mij
Je bent het kantelpunt in de tijd
Je liefde wint van angst en pijn
En nu ben ik vrij
Jouw hand die reikt
In het diepste dal van duisternis
Uit angst en de dood
Red je mij
Nu kan ik er zijn

Ik kreeg een stempel door de mensen op m'n kop geplakt
Moest een drempel over, letterlijk een grote stap
Geloof je dat ik boven dat geloven mag in grote kracht
Die mij als was het toverkracht bevrijdde van de boze macht?
Ik sla m'n vleugels uit, leef nu vogelvrij
Geen Hazes maar toch weet ik: Hij gelooft in mij
Hij is boven mij, ziet mij als ik bid
Hij staat voor me klaar wanneer ik met problemen zit
Nu ervaar ik rust in plaats van een probleem van binnen
Straks ben ik klaar met school en help ik probleemgezinnen
Zonder tegenzin, een wonder gaf m'n leven zin
Zondige gedachtes? Daar ga ik tegenin!
Laat me dansen, laat me kansen pakken in de kerk
Niet op de kansel, ik ben meer van het praktisch werk
U weet waarvoor die tranen in m'n ogen waren
Dit is mijn leven, ik leef het vol overgave

Je houdt van mij
Je bent het kantelpunt in de tijd
Je liefde wint van angst en pijn
En nu ben ik vrij
Jouw hand die reikt
In het diepste dal van duisternis
Uit angst en de dood
Red je mij
Nu kan ik er zijn