Bucks Fizz
Door Mark Coel
Bucks Fizz mag dan nooit zo groot geworden zijn als Abba, het voorbeeld naar wie ze oorspronkelijk gekneed waren, het blijft één van de weinige groepen die vanuit het Songfestival een bestendig succes hebben gekend met een eigen stijl en geluid.
Making your mind up
Songsmid Nicola Martin en echtgenoot Andy Hill hadden een liedje gemaakt dat ze geschikt achtten voor het songfestival. Ze moesten alleen nog een groep vormen. Omdat er niet veel tijd over was, kozen ze na intensieve audities voor vier geroutineerde achtergrondzangers: Bobby G (geboren Robert Gubby, 23. 08.53), Mike Nolan (°7.12.54), Cheryl Baker (echte naam Rita Crudginton, °08.03.54) en de jeugdige Jay Aston (°04.05.61). Nicola koos als naam Bucks Fizz, haar favoriete drankje, champagne met sinaasappelsap. Het nummer had weinig om het lijf, en hadden de jongens tijdens de zinsnede “if you wanna see some more” de meisjes de lange rokken niet van het lijf gerukt, dan zou niemand de act hebben opgemerkt. Sindsdien heeft het Songfestival elk jaar wel een stripact, maar in 1981 was het een primeur.
‘Making Your Mind Up’ won voor Groot-Brittannië met een ruime voorsprong en behaalde in heel Europa de eerste plaats. Toch leek de groep een one-hit wonder. Als opvolger koos de platenfirma voor het eerder lauwe ‘Piece Of The Action’. Niets deed vermoeden dat hun eerste elpee een eigen geluid zou laten horen met swingende popnummers en beklijvende ballads. Dit patroon zou zich heel hun carrière blijven herhalen: de beste nummers werden gewoon nooit op single uitgebracht. Meer nog: de mooiste parels werden vaak de b-kantjes van singles en belandden nooit op elpee. Het zorgde ervoor dat, hoewel ‘One Of Those Nights’ in Engeland de top tien bereikte, het vasteland al snel geen interesse meer toonde.
The land of make believe
In december van hun overwinningsjaar waren ze er plots toch weer – zij het met een heel ander imago. De dames hulden zich in harnasachtige maillots die weinig aan de verbeelding overlieten en met ‘The Land Of Make Believe’ toonden ze Europa dat Bucks Fizz niet van plan was een eendagsvlieg te worden. Had de (toen bij ons onbekende) puber Céline Dion haar versie ‘A Quatre Pas D’Ici’ niet uitgebracht, was Canada misschien ook voor de bijl gegaan.
De visuele kant van de act bleef heel belangrijk. De kostuums werden feeëriek en dromerig: bruidsjurken en piratenpakjes pasten perfect in de new romantic sfeer van de popmuziek toen (zie ook Adam & The Ants). De shows van Bucks Fizz werden bejubeld als de meest opwindende van het moment. Het tweede album ‘Are You Ready’ kreeg de aandacht waar het recht op had. Bucks Fizz toonde zich een volwassen groep met een eigen geluid: vlotte popsongs met een nadrukkelijke drum en ernstige teksten. De stemmencombinatie was werkelijk uniek: Bobby’s heldere, licht ruwe stem kreeg de meeste solo’s, maar de anderen waren onontbeerlijk voor het groepsgeluid. Mike’s fluweelzachte stem werd aangevuld door twee sopranen: die van Cheryl, emotioneel en schor, en die van Jay, zuiver als bergkristal. Het geheel riep vage herinneringen op aan The Mama’s & The Papa’s en The Manhattan Transfer. Het semi-acapella nummer ‘Now Those Days Are Gone’ is het mooiste voorbeeld terzake, maar werd alleen in Engeland uitgebracht als single. Het is één van hun mooiste nummers en een favoriet onder de die-hard fans.
Eind 1982 werd het enige Amerikaanse album uitgebracht. Het was een mix van de eerste twee, maar zou weinig brokken maken, net zomin als de Europese release van het derde album ‘Hand Cut’. Voorafgegaan door het funky ‘If You Can’t Stand The Heat’, stond het vol met volwassen popnummers, maar alweer werden opnieuw de verkeerde singles uitgebracht. Zo zou ‘I’d Like To Say I Love You’ ook vandaag nog steeds potten kunnen breken in de hitparade. Het Spaanstalige album ‘El Mundo De Illusion’ kon de latinolanden daarentegen wel bekoren.
When we were young
Maar het was nog niet voorbij. In 1984 behaalden ze opnieuw de Europese top tien met de ultieme popsong ‘When We Were Young’. Het was tijd voor een succesvolle Greatest Hits, aangevuld met nieuwe nummers, waaronder het aanstekelijke ‘Rules oOf The Game’.. Hun imago was ondertussen donkerder geworden. Sobere kleding en donkere make-up pasten perfect bij de nummers over verloren liefdes, ouder worden, vereenzaming en zelfmoord. Het album ‘I Hear Talk’ wordt om die reden vaak vergeleken met ‘The Visitors’ van Abba, maar daar houdt de vergelijking ook op. De songs zijn somber en weinig commercieel. Het zou de eerste plaat worden die ook in het thuisland zou floppen, hoewel het titelnummer in Amerika een bescheiden club-hit werd dankzij de onweerstaanbare baslijn.
Maar dan slaat het noodlot toe: tijdens hun landelijke tournee raakt hun busje in 1984 betrokken bij een ernstig ongeval. Jay heeft een open beenbreuk, Mike ligt enkele dagen in een coma en er wordt gefluisterd dat hij een permanent hersenletsel heeft opgelopen. De uitgebrachte singles kunnen niet worden gepromoot en Bucks Fizz zakt weg in de vergetelheid. Wanneer in de zomer van 1985 Jay om onduidelijke redenen (officieel: onprofessioneel gedrag) aan de deur wordt gezet, is de toekomst onzekerder dan ooit. In haar memoires (ze is nota bene 23!) zegt Jay dat haar relatie met producer Andy Hill er voor iets tussen zat. ‘You And Your Heart So Blue’ wordt door de andere drie groepsleden ingezongen, maar door de zorgwekkende toestand van Mike niet gepromoot. Na uitputtende audities wordt de mooie Shelley Preston uitverkoren om Jay te vervangen. Meatloaf schrijft hun eerste hit ‘Magical’, maar het is het euforische Afrikaansklinkende ‘New Beginning – Mamba Seyra’ dat de Europese hitlijsten zal bestormen.
The writing on the wall
Het album ‘The Writing On The Wall’ uit 1986 rockt meer dan anders, maar de titel van het album was inderdaad een teken aan de wand. De groep toert steeds minder en is niet meer in de hitparade te bespeuren. Ze nemen in 1988 nog één single op, ‘Heart Of Stone’, maar die raakt zelfs in Engeland niet hoger dan een vijftigste plaats. Cheryls tv-carrière is wel succesvol, tot op de dag van vandaag. In 1990 verlaat Shelley de groep. Bucks Fizz blijft nog een tijdje optreden als een trio en neemt in die hoedanigheid zelfs een live album op in 1991. Niemand die de stem van Jay of Shelley mist. Wanneer ook Cheryl de groep verlaat in 1995,wordt alles heel onduidelijk, want zowel Bobby als Mike starten elk hun eigen groep… genaamd Bucks Fizz. In 2002 slaagt Bobby erin om de rechten op de naam te krijgen. Samen met zijn echtgenote Heidi probeert hij de herinnering aan Bucks Fizz levendig te houden.
Maar het zijn de fans die hun zin krijgen. Na jaren de platenfirma’s te bestoken met brieven en mails, wordt er eerst ‘Are You Ready’ heruitgebracht, later alle albums met alle b-sides en moeilijk te vinden extra’s. Hoogtepunt van de revival wordt de ‘Here And Now’ tournee in december 2004 waaraan verschillende eighties bands meewerken. Bucks Fizz wordt het hoogtepunt van de avond als blijkt dat de originele line up (weliswaar met Shelley), hun opwachting maakt. De toekomst van de groep is onduidelijk, hoewel er bij de Britten toch een heuse Bucks Fizz mania aan de gang is, getuige de massale cd-releases en compilaties die worden uitgebracht.
Golden days
Waarom Bucks Fizz nooit helemaal is doorgebroken is moeilijk te zeggen. Aan de nummers zelf zal het niet gelegen hebben. Wist je dat ‘What’s Love Got To Do With It’ eigenlijk ingezongen was door Bucks Fizz, vooraleer besloten werd het door te schuiven naar Tina Turner? Met het heerlijke ‘Love In A World Gone Mad’ kon Agnetha Fältskog haar slag slaan. Cliff Richard zou een hit halen met ‘Golden Days’. Maar het is vooral onbegrijpelijk dat ‘Heart Of Stone’ pas in de slappe versie van Cher een wereldhit zou worden.
Voor de fans is nu gelukkig hun hele oeuvre op cd heruitgebracht, elk album aangevuld met alle moeilijk te vinden parels. Helaas alleen in het Verenigd Koninkrijk, maar hey! Daarvoor is er toch het net?!
Discografie
Bucks Fizz (1981)
Are you ready? (1982)
Hand Cut (1983)
I hear talk (1984)
Writing on the wall (1986)
Live At the Fairfield Hall, Croydon (1991) (niet meer verkrijgbaar)
The Greatest Hits (2003) (enige echt representatieve compilatie)
Legends (2005) (3 disc set, low budget)